Zaterdag 1 juni. De nacompetitie gaat van start. Een zomerse start zelfs gezien het mooie weer. In theorie drie mogelijke wedstrijden, in theorie een mogelijk zinderend van spanning einde van het seizoen 2018-2019.
Omlandia 2 mag terugkijken op een uitstekend seizoen. Met een tweede plaats achter de terechte kampioen Knickerbockers 5 mag ze tevreden zijn. Qua verdediging was het het meest solide team, maar The Knickerbockers kende een ongekend hoog scorende voorhoede, 105 tegen 77 voor Omlandia 2.
Omlandia 1 kende een dramatisch seizoen met het omgekeerde resultaat als het 2e team. Eén na onderste met slechts 9 wedstrijdpunten. Veel optimisme was er in het team en rondom bij direct betrokkenen en supporters er al vanaf het begin niet. Op den duur ga je er zelf in geloven, dat het niet beter kan. Mijn kijk is anders.
Ik zie negen wedstrijden, die met één doelpunt verschil verloren gaan. Zo dichtbij was ook eventuele winst dus. Ik zie talloze wedstrijden vaak in het laatste kwartier verloren gaan. Het laatste is dus gemakkelijk te herstellen, een kwestie van conditie en mentaliteit. Geloof in eigen kunnen.
In de voorhoede lange tijd een spits op IJsland, nagenoeg onbereikbaar dus. De druk op de achterhoede stijgt juist daardoor juist naar mijn persoonlijke mening ondanks meer spelers achterin. Maar wie ben ik? Natuurlijk heb ik nog wel wat dingetjes. Ik zal de lezer er niet mee vermoeien.
Op naar de wedstrijden van vandaag.