Omlandia B1- Terugblik seizoen 2013-2014

Dramatische start en toch nog bijna promotie

0-10 verlies in de beker bij Viboa

Het is augustus 2013 wanneer Omlandia B1 zonder enige oefenwedstrijden vooraf aan de bekerwedstrijden begint. Optimistisch als ik ben, waren mijn verwachtingen weer hoog.

Immers, het team bestond ook nu weer grotendeels uit de spelers, die ruim één, twee jaar geleden ook samenspeelden en toen met groot vertoon van macht door de competitie denderden. Ruim voor het einde van de competitie werden ze toen kampioen met een ongekend doelsaldo en gemiddeld 7 doelpunten per wedstrijd. Waarom zou dit kunststukje niet weer herhaald kunnen worden?

Natuurlijk is de fysieke ontwikkeling enorm bij deze 15-16-jarigen, natuurlijk groeit iedereen in lengte en in kracht steeds meer naar elkaar toe, maar in dit team zaten alle ingrediënten voor weer een goed seizoen was mijn standpunt.

Omlandia B1 beschikte namelijk op alle linies over kwalitatieve goede tot zeer goede spelers. Hiermee ben je er nog niet natuurlijk, maar dingen als samenwerking, een stukje onverzettelijkheid, spelinzicht en het belangrijkste van alles 'de wil om te winnen' waren voldoende aanwezig in het team, aldus uw blogger.

Ik stel ze nog even aan uw voor:

De vlag kon nog lang niet in top

Aanval

De spitsen zijn technisch en snel, die allen weten hoe een doelpunt te maken. We hebben het over topscorer Ricardo van Coevorden en vleugelspitsen Jeffrey Runhart en Robert Veldman. Met enige regelmaat stond ook alleskunner Kevin Potgieter voorin. 

Middenveld

Op het middenveld stond meestal de geweldige regisseur Carlos Chrysotome, geflankeerd door Melvin Bakkelo, Kevin, Jurry de Boer en Roy Boer. De laatste stond het eind van het seizoen meer in de verdediging waardoor Nick Oostland naar voren kon schuiven.

Verdediging

Nick stond dus ook een tijdlang achterin, een echte type stofzuiger en supersnel. Naast hem zoon Robert, die dit jaar behalve een groeispurt, zich ontwikkelde tot een geweldige verdediger. Dan hebben we nog twee van die onverzettelijke types er naast staan t.w. Nieck Baljeu en Maikel Oldenburger, ook kanjers.
Als sluitpost staat er keeper Alwin Potgieter, beschikkend over een geweldige reactiesnelheid en soms onwaarschijnlijke reddingen, maar het is allemaal geërfd uit de familie en dus logisch zou Cruijff zeggen.

Met enige regelmaat vielen verder Bodhi Prenger, Vincent Jonkman, Guus Kuipers, Koen Maatman en Jeffrey Hoeksema in en zelden was er iets op de invalbeurten aan te merken.

Dramatische start

Het subkopje noemde het al hierboven, maar het team kende dus een dramatische start. In de beker was het eerste team (Viboa) veel te sterk (0-10), ook tegen de volgende tegenstander werd het nog 0-8. Alles ging in de eerste drie wedstrijden mis wat er mis kon gaan. Het klikte nog van geen kanten, er waren geen oefenwedstrijden gespeeld, de spelers niet compleet vanwege vakantie en na zulke uitslagen gaat iedereen twijfelen aan zichzelf.
De laatste beker-tegenstander was Bedum. Het werd weer een moeizame wedstrijd, wel meer gelijkwaardig qua spel, maar toen ze toch weer snel achter kwamen te staan, verdween het geloof in eigen kunnen. De beker-eindstand: 0-22 en er was dus door Omlandia nog geen doelpunt gescoord! Dramatischer kon de start haast niet zijn.

Lichtpuntjes in Hoogezand,
5-1 winst na een wervelende 1e helft

Natuurlijk willen we graag lichtpuntjes zien in zo'n crisis. Gelukkig vonden we er één, want de uitslagen werden steeds kleiner. Nu nog een doelpuntje scoren en proberen de trein alsnog op de rails te krijgen.

Dat gebeurde direct nog niet. Ook de eerste twee competitiewedstrijden gingen beide verloren. De lichtpuntjes namen echter toe. Het verlies was nog maar met één doelpunt verschil, er werd in beide wedstrijden gescoord en in beide was Omlandia duidelijk de betere ploeg.

Weinig teams zouden met zo'n serie van vijf nederlagen op rij er nog in geloven. Omlandia B1 trok vanaf wedstrijd zes echter zichzelf uit het moeras omhoog en begon aan een hartstochtelijke opmars vanaf onderaan naar een plek in de subtop. Op naar de titel, dacht ik zelf nog steeds ware het niet, dat er wat meer concurrentie was dan in voorgaande jaren.

Scheve schaats op Kardinge-complex.
3-3 na 1-3 voorsprong tegen GVAV Raiditas

Het ging dan ook met vallen en opstaan. Zoals een totaal onnodig gelijkspel tegen GVAV Rapiditas na een 3-1 voorsprong en een terecht, maar onnodig verlies tegen het onderaan staande De Fivel.

Nog drie andere nederlagen en wat kleinere teleurstellingen volgden tussendoor. Je kon niet meer alles winnen, zoveel was wel duidelijk.

De zoveelste domper.
3-1 verlies bij De Fivel

Toch had Omlandia B1 opeens en vlak voor het einde van de competitie de best scorende voorhoede. Pas in de laatste weken werden ze gepasseerd door de latere kampioen SJO NEC. Het uiteindelijke resultaat op de ranglijst: een 4e plek en een periodetitel.

Doelsaldo competitie: 66-48 (+18); in 22 wedstrijden 42 punten met 13x winst, 3x gelijkspel en 6x verlies.

Kampioen SJO NEC wint nipt met 3-2

Promotiewedstrijden - Wat kan er nog misgaan?

Ook in de promotiewedstrijden liep alles eerst nog op rolletjes. Tegen Beilen bleek dit niet direct uit de uitslag, maar in speltechnisch opzicht waren onze jongens superieur. Alleen het grote aantal kansen in de return was dit keer niet aan hun besteed.

Lewenborg was de tweede tegenstander, voordat er eventueel een finalewedstrijd zou volgen. Thuis werd onder een lekker zonnetje overtuigend en ruim gewonnen met 4-1.
'Wat kan er nog misgaan?, is de gedachte hierna bij velen. Toch zagen we die dag al donkere wolken naderen boven Groningen. 'Een voorbode', dacht ik toen nog, maar dan voor Lewenborg.

Slotapotheose bij Lewenborg;
5-1 verlies na 4-1 winst thuis

Die dinsdag er op volgde de return. Het weer was compleet omgeslagen. De donkere wolken waren er nog steeds en loosden de hele dag al vrijwel onafgebroken pijpenstelen. Een somber en depressief maken decor was het in Lewenborg.
En de donkere wolken waren inderdaad een voorbode, maar dan voor onze jongens. Een ontketend Lewenborg stond in de rust met 2-1 voor. Nog steeds niets aan de hand dus en nog altijd een ogenschijnlijk veilige marge voor Omlandia. De onverzettelijkheid zou hun er in de 2e helft toch wel door slepen verwachtte iedereen bij Omlandia.

Dat gebeurde niet. In een meeslepend duel verloren sommigen de focus op de wedstrijd en Lewenborg denderde door na 3-1,4-1,5-1 en 6-1 in de 90e minuut, maar de laatste werd afgekeurd.

Het mocht niet meer baten, want het bleef 5-1. Het team lag er uit. Onwaarschijnlijk.

Depressief weer, de toeschouwers als verzopen katten langs het veld en dan ook nog eens deze uitslag. Wat een scenario voor een blog. Bij deze dan.

Desondanks, dit dit team toch nog zo ver is gekomen, is een compliment waard voor spelers en leiding.

Wist je dat Omlandia B1 verder:

Stormachtig verlies bij De Pelikanen 6-0

• Een voorsprong bij rust (13x) geen enkele keer met verlies eindigde (wel 2x gelijk)
• Drie keer een achterstand bij rust alsnog in winst werd omgezet
• De voorhoede in de 1e competitiehelft (de slechtere) toch meer scoorde dan in de tweede competitiehelft (35-31)
• De achterhoede dit omdraaide en zich verbeterde van 26 naar 22 tegentreffers
• De grootste uitslag 6-0 tegen Hoogezand B2 in december 2013 in Ten Boer was
• De Pelikanen in stormachtige omstandigheden het team met dezelfde uitslag de wind van voren gaf
• De Pelikanen als enige twee keer won van Omlandia B1 in de competitie
• Dat ook nu weer bleek, dat van de 4 tot 5 kansen er gemiddeld één wordt omgezet in een doelpunt. Met 66 doelpunten uit zo'n 267 doelrijpe situaties komt er een scoringspercentage van 24,7% uit de bus.