Een zwarte, grijze dag voor Omlandia 2

Voetbalschaak

Vergissen

14 april 2018. Je bent er voor het eerst niet bij deze competitie en het loopt qua resultaat direct uit de hand. Het zal toch hopelijk niet aan mijn afwezigheid gelegen hebben.

Thuis staat om 12.30 uur voor Omlandia 2 de return tegen Loppersum 2 op de agenda. Met af en toe nog een spetter in de ochtenduren is het grijs. Ook nog eens de gehele dag. Echt vrolijk werd je er  niet van, somber bijna, je zou er bijna een voorbode in zien. Gelukkig was het wel droog.

Uw blogger zou er dus niet bij zijn. Andere sportieve schaakverplichtingen in Zuidlaren moesten nu eenmaal gedaan worden. Ik maakte me verder niet echt zorgen. Immers, Omlandia 2 speelt al weken goed, ook al verloren ze vorige week van koploper Be Quick.

Verder wisten ze hoe de vorige wedstrijd verliep tegen Loppersum, de allereerste wedstrijd van de competitie. In de eerste helft destijds was het spel zodanig slecht, dat ik de conclusie toen trok dat het seizoen niet anders dan een gevecht tegen degradatie zou worden. Ze kwamen er gewoon niet aan te pas die eerste helft. Hoe kan een mens zich vergissen.

Meeslepend duel Omlandia 2 tegen koploper Be Quick 2

Be Quick 2 - Omlandia 2 boeiend spektakel

Reclame voor het voetbal. We hebben het over de gisteren (7 april) gespeelde wedstrijd tussen Omlandia 2 (derde op de ranglijst) en koploper BeQuick 2 in Haren.

Beide ploegen beschikken over een ijzeren verdediging. Beide ploegen hebben tevens een goede voorhoede. De Be Quick - aanvallers zijn echter nog 33% productiever dan die van Omlandia en in theorie dus nog een stuk gevaarlijker dan de Omlandia-voorhoede.

De voorhoede van Be Quick zou dus lamgelegd moeten worden. Omlandia zou dan kunnen profiteren van de naar schatting vijf tot acht kansen die zouden komen. Dan hadden ze kans om een punt of punten uit het Esserbergstadion weg te slepen, want moeilijk zou het zeker worden. Thuis werd er pas in het laatste kwartier verloren (1-4), na eerst kansen op een voorsprong gemist te hebben.

Het weer was volledig omgeslagen. Zo loop je nog in winterjas en zo zit je om vijf uur 's middags in t-shirt buiten bij een aangename 21º.

Omlandia 1 krachteloos ten onder tegen DESZ

Paasweekend 31 maart 2018. Velen een weekendje weg. Daarom even een switch naar Omlandia 1 vandaag, want team 2 kende een vrij weekend. Natuurlijk moest ook de reservebank bezet worden en daarvoor werd er aan de deur geklopt bij huize Dijkhuizen. Daar was in elk geval iemand die wel altijd wil spelen, bij voorkeur elke minuut.

DESZ uit Zwartsluis was de tegenstander deze dag, bivakkerend op plaats acht van de ranglijst. DESZ had duidelijk meer tegengoals dan Omlandia geïncasseerd, dus de achterhoede moest het zwakke punt zijn. Fel spelen en met name deze linie onder druk zetten zou de gedachte van uw blogger zijn bij de theoretische bespreking vooraf.
Bijkomende revanchegevoelens wegens een nederlaag voor Omlandia in de eerste wedstrijd zouden de rest moeten doen. Verder geen nauwgezet verslag vandaag, want er werd even wat te veel gekletst met deze en gene.

Met fraai lenteweer werd er afgetrapt. Al snel was duidelijk dat mijn gedachten over het geschetste strijdplan niet door iedereen was en werd overgenomen. Omlandia begon namelijk dramatisch.

Omlandia 2 stormt naar winst tegen Lycurgus

Soms bijna plat door de wind
(klik voor foto's en grafiek voor vergroting)

Aflasten of niet,  en .... het topscorerslijstje.

Criterium 2 voor afgelasting. Kinderen moeten omwaaien, mensen worden bevroren afgevoerd, of de daken en bomen vliegen om je oren. Dan is er misschien, let wel misschien, een kans dat, wegens mogelijk gevaar, een voetbalwedstrijd wordt afgelast. Aldus enige voorbeelden van de KNVB op dit gebied.

Criterium 1 is echter het speelterrein. Indien deze bespeelbaar is gaat de wedstrijd in principe door. Ook als het buitenshuis geen pretje is. Vandaag was dus zo'n dag. Nog een graadje erger dan twee weken geleden. Een graadje lager zelfs.
Geen ijsdag vandaag 17 maart (maximum 1,4º), maar wel stormachtige omstandigheden met windvlagen tot 70-90 km p/u (windkracht 8 tot 9) en een doorstaande wind met kracht 5 tot 6. Gevoelstemperaturen: -5 tot-12º.  Lijkt bijzonder zo laat in maart, maar ook op 5 april is ooit eens een ijsdag genoteerd.

Dus stond Omlandia 2 (3e) tegen Lycurgus 2 (7e) gewoon op het programma om 12.30 uur. De wind zou dan er nog juist een schepje bij op doen. 'Fantastisch' voetbalweer dus. Dat blijkt ook, want buurtgenoot Klaas opende inmiddels het grasmaaiseizoen. Echt waar.

Revanche voor Knickerbockers 6 tegen Omlandia 2

Knickerbocker keeper sta-in-de-weg

Zaterdag 10 maart. Op de agenda een topper tussen de nummer drie, Omlandia 2, en vier, Knickerbockers 6, van de ranglijst.

De voetbalomstandigheden: Fantastisch sportweer, want de lente heeft zich deze week in vol ornaat opeens aangediend. Toch lijkt  de winter zich misschien nog niet helemaal gewonnen te geven, maar dat is misschien pas volgend weekend het geval. Er kan tussentijds nog veel gebeuren. 'Pluk de dag', dus het motto.
Een flauwe zon, weinig wind en 14º was in elk geval het voetbalweer bij de return op het Zernike-complex in Groningen.

KB kende een fantastische start van deze competitie. Vijf zeges op rij, maar toen stuitten ze op Omlandia 2. Begin november 2017 werd in Ten Boer na een zware wedstrijd de eerste nederlaag geleden. De klap was kennelijk zo groot, dat ze het spoor volledig bijster raakten en naar de vierde plaats zakten. Omlandia 2 klom sindsdien juist gestaag omhoog.

Hoe zouden beide teams vandaag het er van af brengen? In elk geval werd het weer een zware wedstrijd in uiteindelijk een hoog tempo.

Vorstelijk einde winter 2017-2018 - een terugblik

Het weer in Ten Boer

20 januari 2018

 Zacht, nat en bijzonder somber was de start van de afgelopen winter. Het is dat februari 2018 alles op alles zette om deze trend om te draaien. Februari gaat zelfs de boeken in met een 1e plaats (sinds 1906) wat betreft de zonuren. Met ruim 146,5 uur werd de koploper, het jaar 2003 (139 uur), ruimschoots gepasseerd.

Zon betekent ook geen neerslag. Dus ook hier werd door februari goed gescoord met een plaats in de top tien. Dat mocht ook wel na een kletsnatte herfst vanaf september en even natte maanden in december en januari.

Dan de kou deze winter. Die stelde per saldo toch echt niets voor. In elk geval was het voor de winter- en schaatsliefhebber weer vooral een kwestie van geduld hebben. Het geduld werd nog wel even kort beloond. Pas eind februari en begin maart konden een drie of vier dagen de ijzers worden ondergebonden.

Uiteindelijk mondde het uit in een gemiddelde wintertemperatuur die exact gelijk was aan het 30-jarig-gemiddelde t.w. 2,6º. Kortom, het was gemiddeld een volstrekt normale winter.

TGV-trein Omlandia 2 dendert over Pelikaan S2 heen

Siberisch voorproefje

Weerstation Ten Boer, hier met windchill -5º, vlagen tot bijna 60 km p/u

's Morgens deze zaterdag 24 maart vroeg ik me af waarom er eigenlijk voetbal op het programma stond. Windchill -9º was het op dat moment, in de middag zou het ondanks een iets stijgende temperatuur in de loop van de dag, maar met een aantrekkende wind het nauwelijks warmer aanvoelen. Voor zowel speler als toeschouwer zou het deze dag geen pretje worden.

En ..., het is nog maar een voorproefje. Woensdag, donderdag en vrijdag lijken het voorlopig koudehoogtepunt van deze winter te worden.

Omlandia 2 maalde er kennelijk niet om. Tegenstander Pelikaan S 2 uit Oostwold bij Leek, de nummer 10 op de ranglijst, wel. Met een minimale bezetting en invallers van het derde team was men met enige tegenzin naar Ten Boer vertrokken.

Fris en fruitig stonden onze 'Galliërs' ze om 12.30 uur op te wachten. Een paar weken geleden had het Pelikaan-team zich op het laatste moment afgemeld wegens 'plaatselijk noodweeer' en 'onberijdbare wegen' (buurman Leek speelde echter toevallig net in Ten Boer). Bijzonder plaatselijk noodweer in Oostwold was het dus.

In de eerste tien minuten leek de Omlandia-trein nog van plan te zijn op het station te blijven staan. De motor kwam nog niet direct op toeren. Een bekend probleem als het koud is.

Sublieme winst Omlandia 2 tegen VEV'67 -2-

Sporadische Omlandia-aanval in de 1e helft

Eindelijk lijkt de winter voor de deur te staan als de voorspellingen uitkomen, terwijl menigeen natuurlijk al op de lente zit te wachten. Zaterdag 17 februari is van koud winterweer echter nog niet erg veel te merken. In een heerlijk winterzonnetje en nagenoeg windstil weer was het met 5-6º graden best te doen.

VEV'67 -2- uit Leek , de nummer twee van de ranglijst, was voor Omlandia 2 (derde) vandaag de tegenstander in Ten Boer. 'Uit' werd onder een kille herfstregen destijds een beetje onnodig gelijk gespeeld, grotendeels werd de wedstrijd destijds gespeeld met negen tegen tien man.
Niet iedereen was er toen goed met de gedachten bij, zullen we maar zeggen, Dus tijd om je daarvoor te revancheren, zowel persoonlijk als team. Bij winst van Omlandia zal de achterstand nog slechts één punt bedragen.

Gezien het goede spel van de afgelopen tijd had ik er wel vertrouwen in. Onder de leiding van scheidsrechter Henk Nieboer ging de wedstrijd om 12.40 van start.

Omlandia 2 weer in slotfase onderuit tegen HFC'15 -2

Zaterdag 10 februari 2018. De lente lijkt nog lang op zich te laten wachten zoals het zich nu laat aanzien. Voor de derde keer op rij mogen voetbaltoeschouwers en de spelers kleumen bij een temperatuurtje van circa 2º. Gelukkig was er ook nu weer van wind nauwelijks te sprake. Uit het oogpunt van de sporter waren het dus ook nu weer redelijk goede speelomstandigheden.

In Hoogkerk, onder de rookpluimen van de Suikerunie, lag het strijdperk. Een zo te zien gloednieuw kunstgrasveld was het speeldecor.
Vanwege vele afgelastingen konden beide teams zich versterken met spelers uit het eerste team. HFC'15 was zo 'sportief' om de topscorer van dit team op te stellen, aldus de deskundigen langs de zijlijn. Ik kende hem niet. Omlandia had misschien ook wat 'sportiever' op dit punt moeten zijn, kun je achteraf stellen. Het mag echter, de regels zijn gevolgd en verder commentaar daarmee overbodig.

In de eerste wedstrijd stond Omlandia lange tijd voor met 1-0, maar verloor met 1-2 in de slotminuten, nadat de hele wedstrijd gelijk op was gegaan. Een zure nederlaag destijds. Revanche zou daarom een welkome opsteker zijn.

Omlandia 1 wint van krachteloos Gramsbergen

Topscorer Jeroen Haan op weg naar de 3-0

Zaterdag 3 februari 2018. 's Morgens een kleine witte wereld met lichte sneeuwval bij temperaturen even boven het vriespunt. Voor Pelikanen S 2 uit Oostwold bij Leek was de situatie echter zodanig ernstig, dat ze vermoedelijk 'uitgegraven' moesten worden.
Ze meldden zich even voor aanvang van de wedstrijd tegen Omlandia 2 daarom af. Er was sprake van een 'verschrikkelijke noodtoestand, onberijdbare wegen' en dus overmacht.

Daarom vandaag weer eens een verslag van het vlaggenschip van Omlandia, voor de goede orde het 1e team.  De tegenstander in Ten Boer was Gramsbergen, die hoopte op revanche. Omlandia won in het begin van het seizoen namelijk met 0-1.

Hoewel de temperatuur niet over de 2º graden heen ging, was het acceptabel voetbalweer onder een lichtgrijze lucht en een rustige wind. Gramsbergen stond vooraf 10e op de ranglijst, Omlandia 5e. De tegenstander zou bij winst drie plaatsen stijgen, Omlandia zou bij winst de vijfde plaats consolideren.
Onder leiding van scheidsrechter R.Jager werd er om 14.30 uur afgetrapt.

Gedegen winst Omlandia 2 tegen hekkensluiter PKC'83 -2-

Het Omlandia-verdedigingsblok in actie

Hartje winter, 27 januari,  staat er dan plotsklaps een inhaalwedstrijd geprogrammeerd. PKC'83 -2- kwam op bezoek in Ten Boer.
Het was met 5-6º fris, maar het was eens eindelijk eens droog. Omdat ook de wind niet al te enthousiast meedeed, kon er per saldo gesproken worden van redelijk goede voetbalomstandigheden.

PKC staat met één punt onderaan, ook mochten ze al 3 strafpunten (in mindering dus) ontvangen, en speelden nog maar zeven wedstrijden tot vandaag. Het team kan kennelijk moeizaam een elftal op de been brengen. Gemiddeld krijgen ze vier doelpunten tegen en het scoren gaat in het algemeen moeizaam.

Omlandia 2 kon bij winst plek vier op de ranglijst verruilen voor de derde plek. Op papier en vooraf beschouwd zou dit dus moeten kunnen lukken. Even over half één floot scheidsrechter Arend Oosterhuis voor de aftrap.

Aardbevingen in Groningen - feiten en vragen

Onderstande blog is eerder gepubliceerd op 16 november 2014, maar nog altijd onverminderd actueel. Inmiddels is minister Kamp vervangen door Wiebes. Dat de overheid, en niet de NAM, min of meer de hoofdverantwoordelijke is, blijkt uit de aansturing van de geproduceerde m3 in alle jaren.

Het was 100% onze overheid, die de productie regelde t.b.v. onze landsfinanciën, en die willens en wetens -zie hieronder- alle aanwijzingen van mogelijke toekomstige schade naast zich neerlegde.

Even terzijde. De vorige week gemelde 'nieuwe' scheur in de Sint Jacobuskerk (toren) van Zeerijp zit er al enige jaren. Het was zo'n grote scheur, dat ik me niet kon voorstellen dat iemand anders het niet eerder opgemerkt zou hebben. Gezien het feit, dat de scheur wel dwars door de stenen loopt, lijkt het wel veroorzaakt te zijn door aardbevingen.

De blog van 16-11-2014: 


'Mijn Kamp'

Een titel waar, met enig nadenken, werkelijk alles in zit met betrekking tot dit onderwerp.

Tot 2000 daalde de gasproductie langzaam en gestaag naar ruim 20 miljard m3 per jaar. We hadden niet of nauwelijks last van aardbevingen.
Daarna werd de productie weer verhoogd zoals te zien is in de eerste grafiek hierboven. Gemiddeld de laatste jaren zo´n 30 miljard met een top van 52 miljard. (bron: NL Olie- en gasportaal, incl.grafiek)

Frappant is de stijging van het aantal zwaardere bevingen die vrijwel gelijk met de nieuwe productiestijging na 2000 optreedt.
Hoe donkerder of roder het blokje en hoe langer het staafje hoe erger de bevingen en het aantal.

Statistisch gezien is dan de eerste indruk, dat er wel een verband tussen beide moet bestaan. Zekerheid hierover is er nog niet.

Minister Kamp was zo ´sympathiek´ om de productie enigszins (tot 40 miljard) terug te schroeven om te zien wat de effecten zijn. Maar is dit wel genoeg?

Geluk bij een ongeluk

Wonder en wonderlijk toeval


Het is zondagochtend 17 december 2017 wanneer ik tegen zessen wakker word van een gesprek op de achtergrond van mijn vrouw op de mobiel.

Het gesprek verloopt rustig. Eerst flitst er nog de gedachte van een hinderlijke verstoring van de nachtrust door mijn hoofd.  Ik draai me daarom eerst nog eens even lekker om en wil verder slapen. Na afloop van het gesprek vraag ik toch maar even naar het hoe en waarom. Het was onze zoon Robert, die meldt dat hij net een ongeluk gehad heeft.

Gezien het rustige gesprek maak ik me niet direct zorgen. Robert meldde heel kalm, dat ze na een stapavond in Groningen in een taxi op weg naar huis waren en een ongeluk hadden gehad.

Verder, dat de taxi halverwege Garmerwolde en Ten Boer plotseling raar begon te doen en ging slingeren. Een grapje van de chauffeur dacht hij zelfs nog even, maar toen deze ook nog er bij begon te schreeuwen, werd de ernst van de zaak ingezien. Vijf man, Robert samen met vriend(inn)en en de chauffeur begonnen aan een angstig avontuur.

Kantje boord

Het wegdek was spiegelglad als gevolg van regen- en hagelbuien en een temperatuur even onder nul. Een glijpartij van een dikke tweehonderd meter volgt, misschien zelfs wel meer. Het is aardedonker, het water van het Damsterdiep met alle risico's van dien ter rechterzijde.
Seconden lijken een eeuwigheid te duren, de taxi schiet inderdaad eerst naar rechts richting het donkere en koude water.

De chauffeur weet op het allerlaatste moment kennelijk toch een snoekduik te voorkomen en krijgt de auto weer de linkerkant op voor zover er nog sprake is van enige controle over het voertuig. Daarna verliest hij echter wel de controle over de auto, die vervolgens naar links glijdt. Daar belandt deze in de zachte berm, kantelt, en glijdt verder op zijn zij. De auto ramt een boom en komt - nog steeds op zijn zijkant - tot stilstand op het fietspad.

Lichte paniek volgt in de duisternis, want je wil uit de auto. Desoriëntatie, schrik en lichte shock bij de inzittenden. De gordel, die eerst niet los wil vanwege de spanning die er al hangend op rust en de paniek enigszins vergroot.

Gelukkig had de taxi een dakraam en die was er door de klap uit gevlogen. Met enige moeite weet iedereen naar buiten te krabbelen. En dan sta je daar in een doodse stilte, het is koud, leeg en eng.
Wonder boven wonder lijkt niemand eerst ook maar iets van letsel te hebben, op een buil na dan.

Elders in de provincie verongelukte een vrouw in het Starkenborghkanaal. De politie heeft het superdruk door talloze ongelukken als gevolg van de gladheid. Politie, ambulance en bergingsbedrijf komen naar de plek des onheils. Na enig onderzoek lijkt de fysieke schade bij ieder mee te vallen of afwezig te zijn.

Ik mag zoon en vriendenstel een klein uur later ophalen. Ze staan in alle rust eenzaam te wachten bij kruispunt Bovenrijge, de politie was al weer weggeroepen. Het lijkt een ophaalritje als zo vaak. Zelf ben ik ook nog niet goed wakker en helder. Het wegdek was nog steeds verraderlijk glad zoals in Ten Boer nog eens bleek met 20km p/u.

Een kleine tien minuten later zijn ze heelhuids thuis. De mentale klap kwam later. Immers, het besef begint dan door te dringen, dat bij een slip met een einde in het Damsterdiep erger had kunnen aflopen. Zeker met zoveel mensen in de auto. Of dat de botsing veel ernstiger fysieke schade had kunnen berokkenen.

Plek des onheils

1984

Het is zondagochtend 16 december 1984 wanneer uw blogger tegen vieren in de nacht huiswaarts keert. Terug van een stapavond, alleen en met eigen auto. Het was een andere tijd zullen we maar zeggen.
Het is een mooie winternacht, de eerste nacht met eerst regen- en later hagel- en sneeuwbuien. De temperatuur zakte op het platteland naar beneden 0º. De hagel en sneeuw bleef meer en meer liggen.

In Groningen was het nat en nog dooi, buiten de stad begon een wonderschone, witte wereld te ontstaan.

De weg is spiegelglad vanwege platgereden hagel en sneeuw. Even buiten Garmerwolde begint de auto plotseling te glijden. De auto schiet naar rechts, een ruk aan het stuur naar links volgt, een verkeersbord doemt voor mij op, een klap, een schuiver, en de auto vliegt over de kop.

Tientallen meters verder eindigt de omgekeerde glijpartij vlak bij Zevenhuisjes. "Ik lig in het Damsterdiep",  is de eerste gedachte en omgekeerd in de gordels hangend. Het leven flitst dan echt in seconden langs zoals je vaak hoort. Ik krijg de gordel niet los vanwege de spanning, die er in omgekeerde houding op rust.

"Dat was het dan"', denk je heel even en wachtend op het ijskoude water. Maar, er gebeurt niets. Het is, op de radio na, stil (Op de radio volgens mijn herinnering met 'Turn, turn, turn' -!!- van The Byrds, maar na factcheck toch met enige twijfel) .

Ik krijg daardoor de tijd om na te denken ("Zo kan het toch ook niet eindigen", denk je dan. Ik had nog lang niet genoeg beleefd.). Het lukt me de gordel los te krijgen, het autoraampje kan ik open draaien en ik ontsnap naar buiten. Een andere auto rijdt rustig voorbij zonder te stoppen. Raar, maar dat besefte ik eigenlijk niet op dat moment.

Mijn auto blijkt op de rand van de wal van het Damsterdiep te liggen. Een flinke duw en hij ligt in het water. De fysieke schade: een minimaal schrammetje op het voorhoofd. Het dak van de auto was helemaal geplet aan de bestuurderskant. Een wonder.

Tijd om te bekomen van de schrik had ik niet. In de flauwe bocht bij Garmerwolde krijgt een automobiliste de schrik van haar leven. Mijn koplampen schenen nog altijd schuin de lucht in. Ze trapt op een kleine 200 meter afstand in de duisternis hard op de rem. De auto glijdt het Damsterdiep in. Nog twee ongelukken volgden op hetzelfde stuk die nacht.

"Nee, hè" flitst het door me heen, "moet ik toch nog het koude Damsterdiep misschien in". Op een draf er naar toe. Het bleek een vrouw in een Mercedes te zijn. De auto lag als een woonboot in het water. De grootste schrik voor haar was dat er iemand op de walkant haar een hand wilde geven. Ook zij was ongedeerd.

Een strooiwagen bracht me naar de Boltbrug in Ten Boer. Een achthonderd meter lange wandeltocht naar huis volgde, de sterren stonden te twinkelen over een inmiddels sprookjesachtig en feeëriek Ten Boer.
"Wat toch een wonderschone wereld", dacht ik nog onderweg.

Aan de horizon de plek van 1984

Ik genoot, ik genoot van het leven, een kostbaar leven. Thuis wachtte er niemand. Ik ging naar bed.

's Middags naar mijn ouders en het verhaal verteld. Mijn vader in 1984 was 60 jaar.

Het toeval is, dat uw blogger op moment van schrijven ook 60 jaar is. Ook toeval. Het ongeluk van Robert en vrienden was op exact een kilometer van dat van mij, het weer vrijwel hetzelfde, de datum bijna hetzelfde, en de afloop in beide gevallen ongelooflijk goed.

Een wonder!

Ik wens alle lezers wonderlijke, gezonde en goede Feestdagen.