Belastingplan van Dijkhuizen -1-

Doelstelling van ons nieuwe kabinet is min of meer opheffing van de sociale werkplaatsen. Alternatief wordt het verplicht opnemen van werknemers met een handicap ("werken naar vermogen") bij m.n. grote bedrijven. Een quotum van 5% binnen zes jaar is de doelstelling.




Sociale werkplaats

De meesten van ons kennen de sociale werkplaatsen (SW) niet. Ik wel en nog even voor de goede orde, ik spreek niet namens Emiel Roemer, maar als mens.
 Geconstateerd is, dat er in het algemeen net zulke goede arbeidskrachten werken als elders in het bedrijfsleven. Kwalitatief niets tot weinig op aan te merken kan ik beroepsmatig zeggen. Gedreven mensen die hun werk goed en met plezier doen en ook willen doen. Maar juist de gezamenlijke opvang, de regelmaat en de structuur is voor velen absoluut noodzakelijk, echt noodzakelijk.

Daarnaast dienen deze mensen door betrokken Nederlanders en collegae te worden begeleid. Het gewone bedrijfsleven ontbreekt het wel eens aan dit soort mensen, want het kost te veel tijd, energie en wat al niet meer om dit goed te regelen. De wil ontbreekt gewoon bij het gros en het is daarnaast ook vaak erg lastig in te passen in het bedrijfsproces.

 Alleen misschien het iets hogere werktempo, het soms onregelmatig werken is voor sommige van de SW-medewerkers misschien lastig om bij te benen.

Dit alles moet kennelijk allemaal veranderen volgens onze nieuwe regering, want een SW kost geld. Belastinggeld.
Echter, dit geld komt indirect terug. Het bedrijfsleven bespaart geld door inhuur en plaatsen van orders voor goedkope tarieven en die maakt dus daardoor meer winst in theorie en kan beter concurreren met anderen. Of het een het ander compenseert weet ik niet, maar in elk geval verdient de zaak een blik van meerdere kanten.

Ook het vervoer naar de werkplek kan nu gemakkelijk gebundeld worden. In elk geval goedkoper dan dat ze straks met vaak duur speciaal vervoer van verschillende huisadressen naar verschillende bedrijfsadressen vervoerd moeten worden. Dat duurt langer tot zelfs onredelijk lang voor sommigen, want "busje komt zo" moet immers veel meer adressen bij langs.

Doodsbang

Vele van deze mensen weten inmiddels ruim een jaar dat dit mogelijk gaat veranderen. Het gevolg, ze voelen zich dagelijks nu al doodongelukkig, slapen slecht en zitten continu in de stress als het onderwerp in de media wordt aangeroerd. Kortom, de naderende veranderingen maken velen doodsbang.

Ik moet verder nog zien of het bedrijfsleven aan zijn morele plicht gaat voldoen. Slechts € 5000 zal de boete per ontbrekende quotum-deelnemer zijn.
 Een voorbeeld: een bedrijf met nu 100 werknemers (loonsom € 4 -5 miljoen "all-in") moet 5 gehandicapten in dienst hebben na 6 jaar. Voor slechts € 30.000 (< 1%) kan dit dus worden afgekocht. Ik voorspel u dat de meeste grote bedrijven het als een extra stukje sociale premie zien en dus de boete gaan betalen. Onder het motto van tijd en begeleiding kost ons net zo veel geld.

Alternatief

Het alternatief. Laat toch de sociale werkplaatsen gewoon iets meer gaan verdienen. Nu mag het vanwege verkeerde concurrentie over het algemeen niet. De aard van sommige, vaak eenvoudige, werkzaamheden is echter zodanig, dat weinig werkgevers deze tak van arbeid zelf gaan doen. Maar met de juiste mix van beloning en sturende compensatie moet dit wel op te lossen zijn in onze moderne tijd.

Ik moet eigenlijk dan ook nog zien of de werkgevers bij vrije keus tussen de huidige situatie en de komende situatie nog net zo over "oneerlijke concurrentie" blijven denken.

Drama

Het lijkt er op, dat een in tientallen jaren opgebouwd goed en bijzonder sociaal instituut in korte tijd wordt afgebroken. De ervaring is, dat het nooit weer zal terugkomen als het één keer weg is. Nederland lijkt weer een stukje asocialer te worden. Dit in tegenstelling van wat er in het regeerakkord staat.

Volgens mij wordt het een drama voor deze mensen. Een groot drama.