 |
| Korte-rokjes-dag |
Wat de door in 2009 overleden Martin Brill benoemde korte-rokjesdag voor de vrouw (en man) is, is voor de hardloper de korte-broekjesdag. De eerste dag in het jaar, dat hij het aandurft om weer in korte broek te gaan rennen. Vandaag was het eindelijk zover.
Zonnig weer, weinig wind en en een temperatuur, die snel de twaalf graden voorbij ging. De zelfbenoemde kritische grens voor uw blogger en hardloper om eindelijk eens weer in korte broek te kunnen gaan rennen. Toch moet je ook nog altijd even een kleine psychische drempel overwinnen. De witte, harige benen worden weer en plein public getoond, soms een licht buikje. Je kunt niets meer camoufleren. "Gewoon een bord voor de kop", is dan eigenlijk het enige advies. Degenen die mij kennen zullen het niet gauw zeggen, maar in de winter komt er al gauw zo'n 1-2 kg wintervet bij. Vanzelfsprekend moet dat er weer af, want in de zomer moet de six-pack van deze dan 55-jarige knars weer aan het strand en zwembad getoond worden. Je bent jong en je wilt wat, maar je moet er wel wat voor doen.
Hardloopkleding
Je denkt, dat het niet veel uitmaakt met alle lichtgewicht hardloopkleding aan maillots, extra shirtje, jasje, hesje in het donker, maar al deze hardloopattributen wegen bij elkaar opgeteld toch al snel een kilo. Dat tors je wel elke keer mee op je trainingstochtjes en dat betekent in de winter altijd langzamere hardlooptijden alhoewel ook de temperatuur hierop mede van invloed is.
Vandaag konden al deze kledingstukken eindelijk weer eens thuisgelaten worden. Als een dartel lammetje dook ik dan ook bevrijd het Ten Boersterbos in richting Garmerwolde. De kilometers vlogen inderdaad onder mijn schoenen door. De tussentijden bevestigden de hogere snelheid. Na acht kilomer was ook Thesinge gepasseerd en leek er zelfs ruimte voor een versnelling. Was dit nog ruim zes kilometer vol te houden tot de finish in Ten Boer?
 |
| Korte-broekjes-dag |
Er volgde geen inzinking meer, dit in tegenstelling tot de laatste weken. 1:01,06 toonde de chronometer na de 14,3 kilometer. Zo'n dikke 3-4 minuten sneller als de voorgaande keren. Het persoonlijk record van 57 minuten ligt nog ver weg en zal met het voortschrijden van de leeftijd steeds lastiger worden. Toch, 59 minuten moet nog wel haalbaar zijn deze zomer. Ook nog eens 1,3 kg lichter in een uurtje. Wat is afvallen toch simpel. Gewoon in beweging komen en blijven, de schijf van vijf hanteren en klaar. "Leef jij eigenlijk wel?", wordt mij regelmatig gevraagd. Alsof je alleen maar "leeft" wanneer je je niet aan het schijf-advies houdt.
Ook de buren kwamen massaal uit hun winterslaap bij terugkomst. De tuin, knip- en snoeiwerk en trampoline waren de uitingen van alle energie, die bij licht en stijgende temperaturen met ongekende kracht weer zijn kop op steekt. De mens is net een boom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten