Eerste nederlaag voor Schaakclub Ten Boer

Haren-debakel

Afgelopen vrijdag 9 maart leed koploper Schaakclub Ten Boer de eerste nederlaag in deze competitie. Haren 2 was de oorzaak van dit debakel op deze voor de meeste schaakclubs ongewone schaakavond. 

De hele noordelijke schaakwereld kent een clubavond op maandag, dinsdag of donderdag. Deze club kiest om onbekende redenen uitgerekend de dag, dat de werkende wereld na een soms uitputtende werkweek lang onderuitgezakt op de bank wil hangen om te staren naar meestal inhoudsloze, weinig vertier biedende programma's en als slagroom op de taart ook nog eens talloze keren onderbroken op de meest gekke momenten door irritante reclame. "Ja, dat doen we liever." aldus vele kijkers , "Ja, dat willen onze tv-kijkers." liegt de op geld beluste tv-producent, want geld is echt het enige wat hem interesseert. De andere actievelingen onder ons zetten zaken als uitgaan, bezoek, feestje of voorstellingen op het programma. Allemaal logisch. Zo niet in Haren kennelijk. Mocht de lezer enige frustratie proeven in bovenstaande tekst dan is dit goed opgemerkt en natuurlijk wordt een en ander tekstueel enigszins beïnvloedt door de gang van zaken op deze 9e maart.

Dinsdagavond is de avond van onze club. Was dit een thuiswedstrijd geweest dan had Haren ons op deze avond moeten bezoeken.  Nu zat onze club met het probleem, dat met zicht op een mogelijk kampioenschap op een cruciaal moment drie vaste spelers af moesten zeggen en ook nog eens het risico liep dat er een vierde zou volgen i.v.m. het nakende zoveelste "opa-schap". 

Het lukte gelukkig in elk geval nog om met een achttal op te komen dagen. Het strijdplan was in theorie ook goed doorgesproken. De drie invallers, die op papier weinig kansen hadden door het grote ratingverschil, zouden als hun stelling na een kleine 15-20 zetten nog redelijk was remise aanbieden. Ook de door uw blogger en teamcaptain voorgestelde openingskeuze werd keurig op het bord uitgevoerd (bedankt en mijn complimenten, heren) en dit leverde bij twee partijen inderdaad redelijke stellingen op. Jammergenoeg accepteerde slechts één van de Haren-spelers het besproken remise-voorstel (Harm Buter, bord 7).

Ad Mertens kwam al snel een tweetal pionnen achter en zag deze niet terug en verloor aan bord 8. Wim van Dijken, bord 6 en de derde invaller, hield zich lang staande, maar ook hij delfde het onderspit in het eindspel.

 Aan bord 5 Piet Beetsma. Hij kwam met wit in een spectaculaire Caro Kann-variant terecht, die hij dinsdags tegen uw blogger ook op het bord kreeg en ondergetekende zijn handen mocht dichtknijpen, dat Piet met remise akkoord ging. Ook nu bereikte Piet in een offerrijke partij winnend voordeel. Op beslissende momenten kon hij tot drie keer toe de winst naar zich toetrekken, maar hij miste alle drie kansen. Murw door al het rekenwerk werd het nog remise, maar het halve puntje extra kon niet gemist worden bleek later. Natuurlijk mag je dat hem niet verwijten, want het betekende dat er ook elders fouten en missers door de teamleden gemaakt worden. Tussenstand 3-1 voor Haren.

 Eén daarvan (fouten / missers) was aan bord twee de partij van uw blogger. Toevallig wel enigszins mentaal uitgeput vanwege werkzaamheden in de laatste weken. Dat wil een goede schaakpartij soms niet in de weg staan (zie Favoriete schaakpartijen, Jan Baljé), maar enigszins goed uitgerust is toch te adviseren, vind ik. Ook hier een Caro-Kann-variant, die in mijn partij lang gelijk op ging. Wel kostten alle mogelijke varianten en het zoeken naar winstkansen veel tijd en achteraf bleek ook nog eens dat sommige varianten niet goed beoordeeld en berekend werden. Juist toen de stelling mogelijk kansen kon bieden voor de tegenstander werd door hem remise aangeboden. Met nog 15 zetten te doen en achterstand op de klok zat er niets anders op om het aan te nemen. 

Roelof Kroon op bord 1 kwam al snel in een overduidelijke winnende stelling terecht. Dat leek schijn, volgens de betrokkenen, want het was allemaal theorie. De eerste beoordeling bleek desondanks toch aardig goed, want zwart kende toch de meeste problemen en kwam ze niet meer te boven. De nieuwe tussenstand 3,5-2,5. De laatste partijen waren die van Albert Prins en Jan Pilon. Jan had het gemakkelijk op het eerste gezicht, want hij stond een stuk voor. Alleen zijn gebruikelijke tijdnood moest hij nog even het hoofd bieden. Natuurlijk lukte dat ook dit keer en het punt volgde al snel in de tweede speelfase. 3,5-3,5. 

Albert

Als laatste Albert Prins aan bord 3. De partij kende de maximale speelduur van vier uur. (Dan is een partijtje voetbal echt een makkie, jongens) Eerst bereikte hij met beter positiespel een goede stelling, toen een iets minder staand middenspel met een opgesloten loper. Ook dit probleem wist hij goed op te lossen. Als laatste dan het eindspel. Gelijkstaand bij aanvang, maar een door Albert verorberd pionnetje bleek giftig. Tijdelijk dus een voorsprong van een pion, maar de investering van zijn tegenstander betaalde zich terug in twee pionnen. De laatste pion was een vrijpion en aan Albert de zware taak om in de moeilijkste fase van de wedstrijd een oplossing te vinden om alle pionnen van het bord te krijgen, zodat zwart alleen de loper zou overhouden en remise als resultaat. 

Albert's koning legt het loodje

Het mocht niet zo zijn, maar dat heeft de lezer al uit de titel van dit verhaal kunnen concluderen. De kleinst mogelijke nederlaag dus 4,5-3,5. Winst tegen koploper Sissa in de laatste ronde is nu een voorwaarde. Verliezen van de andere twee nog te spelen competitiepartijen is hierbij even buiten beschouwing gelaten.
Op Alberts Schaakblog zijn impressie en andere details van deze avond.