Twaalf graden zou de ideale looptemperatuur voor een marathon zijn volgens onze wetenschappers. April is daarom normaliter een goede maand voor een dergelijk evenement. Laat nu uitgerekend april 2007 één van de warmste en droogste in de geschiedenis worden. De voorspelling voor de marathonzondag in 2007 kwam de donderdag ervoor in beeld. Temperaturen tot dik in de twintig werden voorspeld. Schitterend weer voor de toeschouwers, een ramp voor de marathonloper. Mogelijk was er eerst nog wat nevel en lichte bewolking in de ochtend, maar een licht briesje uit het zuiden zou dit al snel doen verdwijnen en de temperatuur doen stijgen. Vroeger starten was voor de organisatie geen optie meer. Dus vertrokken we om 11.00 uur, het was toen al zo'n 16-17 graden.
Slagveld
Natuurlijk waren de meeste deelnemers goed getraind. 15-20 week moet je al snel voor een marathon als voorbereiding uittrekken en je dient je goed aan een trainingsschema te houden. Zelf maar wat doen is eigenlijk geen optie.
Om de drie week verhoog je de daarvoor langst gelopen afstand met 3-5 km totdat je circa drie weken voor tijd een duurloop van ongeveer 35 km hebt bereikt. De marathonafstand loop je pas op de wedstrijddag zelf. Ik loop en ren al vanaf mijn geboorte dus de verwachting was dat het een "makkie" zou worden. Doelstelling was dan ook een tijd van 3u en 10 -15 min. Als alles mee zou zitten, zou het mogelijk sneller kunnen, maar .... het zat dus niet mee.
De eerste 20 kilometer verliepen nog redelijk volgens schema in ongeveer anderhalf uur. Tegen een lotgenoot zeg je tussendoor nog vrolijk dat je je doelstelling wel denkt te halen. De zon klom echter ondertussen gestaag verder de hoogte in even als het kwik van de thermometer. Na 20 km werd afgebogen richting het Feijenoord-stadion. Een 6-baans snelweg met aan beide zijden parallelwegen betekende bijna een vliegveld aan beton en asfalt. De temperatuur steeg plots met stip en sloeg de lopers als een moker in het gezicht. Het werd een slagveld.
Inferno
Wat volgde was gevoelsmatig een inferno. Het werd vanwege de warmte (26-27 graden) een uitputtingsslag voor tallozen. Sirenes hoorde je overal op de achtergrond vanwege het feit dat menig hardloper instortte. Helikopters die continu boven je hoofd dreunden zorgden voor omstandigheden die leken op beelden uit de film "Apocolypse Now".
De hitte eiste zijn tol bij tientallen of zelfs honderden deelnemers. 
Zo ook bij uw blogger. Van hetgeen achter mij gebeurde had ik totaal geen besef meer. Je hebt eigenlijk nergens meer enig benul meer van. Dat ik steeds langzamer en langzamer liep nog wel. Na ruwweg 24-25 km volgden de zwaarste kilometers uit mijn hardloopbestaan. Het was nog 18 km naar de finish. Onderweg passeerde je een punt waar je elkaar als loper weer tegemoet kwam. Daar begon het eerste geschuif met de dranghekken. De reden waarom drong nog niet tot mij door op dat moment. Het bleek bedoeld te zijn om ruim 4000 hardlopers tegen te houden om ze i.v.m de hitte direct richting finish te sturen.
Opgeven?
De organisatie vond het niet meer verantwoord om deze lopers de laatste lus van dik 17 km te laten rennen. Ik had er geen flauw benul van. Ik was dit keerpunt al gepasseerd en mocht mijn weg vervolgen, strompelen leek het af en toe wel, ook "gewoon" lopen moest zelfs op het menu gezet worden.
Van 13km p/u zakte de snelheid soms terug naar 9 km p/u, een terugval van zo'n 35%. Minuten, kwartiertjes en de kilometers kropen zoals dat zo mooi heet langzaam voorbij. Opgeven speelde natuurlijk door je hoofd, continu schreeuwde je lichaam om rust, vocht en koelte. Maar je bent naar Rotterdam gekomen om een marathon te lopen en dan moet en zal je de marathon ook lopen. "Wekenlang getraind en afgezien en dan zal ik hem ook lopen ook" was continu de gedachte en zo geschiedde. Ruim 23 minuten verloor ik in het laatste uur, maar het lukte de laatste kilometers weer om de benen in beweging te krijgen en rennend over de finish te komen. Tijd: 3:42:25. Tegen flauwvallen aan bereik je je supporters, bij de finish liggen, zitten en hangen tientallen uitgeputte lopers. De krampen (gelijkertijd) in beide benen en het bijbehorend geschreeuw waren op heel Coolsingel te horen. "Yes", denk je desondanks. "I did it".
De dag na de marathon
Filmpje (grappig) "de dag na de marathon": http://www.youtube.com/watch?v=m-hCuYjvw2I
Wat de gevolgen zijn van een marathon voor je gestel ziet u in dit filmpje. Gezonde sport zoals u zult zien.
Marathon 2012, Ten Boerster deelnemers
Ex-Omlandia-jeugdtrainer Michel Mooiman is als alles goed gaat één van de deelnemers uit Ten Boer. Wat hij in ruim twee jaar in fysieke zin al heeft gedaan om dit voor hemzelf mogelijk te maken is eigenlijk al een wereldprestatie. Ik wil speciaal hem vanaf deze blog alvast veel succes wensen voor deze voor hem grote dag in zijn favoriete stad en ook nog eens de stad van "zijn" voetbalclub. Het publiek in Rotterdam is in elk geval fantastisch. "Zet hem op, Michel."
het doet me heel wat dat jullie met mij mee leven.ja wie had dat verwacht een aantal jaren geleden.inmiddels 40 kilo lichter en een fanatieke hardloper.na heel wat km gelopen ben ik vier maanden geleden met mij droom begonnen trainen voor de marathon van rotterdam.nu sta die voor de deur 15 april staat met grote cirkel in mijn agenda.ik zal jullie ook nooit vergeten.ik kijk nog altijd via deze site hoe jullie het doen.en als ik s middags loopt langs de rijksweg dan steken jullie altijd jullie hand op.dat vindt ik onwijs leuk.ik zal zeker de marathon uitlopen want net als bij voetballen we geven nooit op.leuk dat je dit geplaatst hebt klaas.groetjes michel mooiman
BeantwoordenVerwijderen