Orkaan maandag 13 november 1972

Deze maandagochtend vertrok ik om ongeveer half acht op weg naar klasgenoot Jan en even later naar Wiebe. Natuurlijk op de fiets naar school zoals altijd. Ik merk nog op, dat het lekker rustig weer is. "Prima fietsweer." Deze opmerking was de voorbode van een zeldzaam natuurverschijnsel.

Volgens anderen was het 's nachts al behoorlijk slecht weer geweest, maar daar was niets meer van te merken. Nagenoeg windstil was het zelfs toen we vertrokken. Bij de vluchtheuvel van de Groene Zoom draaien we het fietspad op richting Groningen, nog steeds rustig. Wat zich vijf seconden later afspeelde tartte elke beschrijving.

Een bulderende muur van wind stortte zich van rechts, het Noord-Westen, over ons heen. 25 meter, hooguit 50 meter lukte het ons nog om enigszins vooruit te komen. Toen was er geen doorkomen meer aan. Fietsen was eenvoudigweg niet meer mogelijk. Je werd gewoon de Rijksweg opgeblazen. We besloten om te draaien en de bus te nemen.

Bij bushalte "Bulthuis" waren we net op tijd en konden vrijwel direct vertrekken. Continu schuddend vanwege de verschrikkelijke kracht van de zijwind reed de bus naar Groningen. Als dit je overkomt, heb je op zo'n moment echter geen benul van waarin je terecht bent gekomen. Geen Buienradar of Meteo-alarm in die tijd, terwijl het op dat moment werkelijk levensgevaarlijk was  zoals hieronder blijkt.

Taferelen waar je een boekwerk mee kon vullen, bleek na afloop.

In Groningen aangekomen stappen we bij de Pop Dijkemaweg de bus uit. Fietsers uit Garmerwolde bleken inmiddels over de Rijksweg te zijn gewaaid of moesten zich aan bomen vastklampen. Levensgevaarlijke taferelen hebben zich in met name Noord-Nederland afgespeeld, complete bossen gingen tegen de vlakte. Vijf miljoen bomen was de schatting.

 En wij drieën liepen "gewoon" richting de Korrewegbrug waar onze dependance stond. De dakpannen waaiden bij bosjes het dak af evenals de takken van de bomen. Bij de school aangekomen bleek het platdak er afgewaaid te zijn. "Ga maar weer naar huis", kreeg je te verstaan. Geen mens die zich bezighield met een of andere vorm van veiligheid.

"Lekker vrij", dachten wij als enige. Terug naar Ten Boer dus en gelukkig heelhuids aangekomen.

Spectaculaire taferelen ook in Ten Boer. Het circa 10 bij 15 meter (150m2!) grote dak van de fam.Medendorp en een tweede familie aan de Vijverweide was over de volle breedte losgerukt, opgetild en over de eerste rij huizen aan de Kaakheemlaan gewaaid en daar in het gras beland.

Wat een "You Tube-filmpje" zou dit hebben opgeleverd als het was vastgelegd. Hun huizen leken een open poppenhuis. Het nieuwe, meer puntige dak van het herstelde huis is nog altijd het bewijs van dit geweld.

De storm duurde maar een kleine twee uur en was tegen half tien al weer over zijn hoogtepunt. De gemiddelde windkracht was gedurende een uur windkracht 11, dat is 102-117 km p/u. Dus niet bij vlagen, maar voortdurend.  De schade was één van de grootste in de Nederlandse stormgeschiedenis.

Mijn broer moest later naar school. Hij lag te slapen, terwijl ons huis, toen nog aan de rand van Ten Boer op de Stadsweg, gewoon stond te trillen en te schudden in de bulderende wind. Hij had niets van de hele orkaan meegekregen. Slechts enkele maanden later, op 3 april 1973, kreeg hij een herkansing met weer een zware storm. Ja mensen, dat waren nog eens tijden.