De inmiddels anderhalf eeuw oude voetbalpraktijk bij een corner: we gaan meestal met zo'n 18 man op een kluit in het doel- en strafschopgebied staan.
Kluit |
Een voorbeeld uit het afgelopen seizoen. FC Twente heeft welgeteld één doelpunt gescoord uit een corner. Laten we aannemen, dat deze club zo'n kleine 50 wedstrijden heeft gespeeld. Tweede aanname: dat er gemiddeld door deze club 4 corners per wedstrijd zijn genomen, dus in totaal 200 stuks. Dat betekent een percentage van 0,5% kans op een doelpunt en dus 99,5% kans op verlies van balbezit en daarbij natuurlijk het verliezen van een theoretische kansrijke aanvalssituatie. Co Adriaanse, een man naar mijn getallenhart, had deze statistiek al voor zijn aanstelling voor het grijpen en als zwak punt van Twente er uit gehaald.
Nog een onderzoek is te vinden op http://www.fbw.vu.nl/nl/onderzoek/voorbeelden/babyonderzoek/lijn-tc2-in-het-nieuws/ek-bewijst-opnieuw-krachteloosheid-hoekschop.asp
Hoe het anders kan.
Vele mogelijkheden en alternatieven worden onbenut gelaten. Eén daarvan is het door mij in jaren tachtig bij Omlandia 3 bedachte springen voor de keeper op zeg maar één meter afstand. Geen regel die dit verbied, want dan zou je immers ook elders niet meer mogen springen. Dit vond nog wel navolging bij oud-plaatsgenoot en oud-FC-Groningen-speler Henk de Haan. De voetbalwereld stond er bij en keek er naar. Uit eigen ervaring bleek dat de kans op resultaat omhoog ging, maar navolging "ho maar". De keeper vindt het echter bijzonder lastig, want hij ziet veel minder en beoordeelt de spelsituatie al snel verkeerd. Nog mooier, de kans op een doelpunt gaat simpelweg omhoog. Dat de keeper en verdedigers ook vaak boos worden, heb je als tegenstander natuurlijk geen boodschap aan. Het is allemaal volgens de regels. En verkoopt hij je een schop dan is de winstkans na veldverwijdering van deze brute overtreder weer een stuk groter. Nogmaals, allemaal volgens de regels.
Dan de positionele veldbezetting.
Hoe het niet moet |
Bij achterstand speel je in mijn ogen sowieso achterin bij een corner in aanvallende situatie één op één. Niet zelden zie ik echter drie man achter blijven staan op één aanvaller. Dan heb je er als trainer / coach er in mijn ogen ook weinig van begrepen. Je wilt de wedstrijd toch winnen of in elk geval niet verliezen mag ik aannemen. Bij een voorsprong mag een extra speler achterin blijven, maar daar moet het ook bij blijven.
Ook de verdedigende partij trekt zich vaak met zijn allen terug. Terwijl wetenschappelijk nu is bewezen, dat de kans op een doelpunt ongelooflijk klein is bij een corner en vaak balverlies voorkomt bij de aanvallende partij trekken ze zich vrijwillig terug. Onbegrijpelijk. De bal wordt veroverd en deze kunnen ze vervolgens niet kwijt, omdat iedereen immers op een kluit staat en kort gedekt.
Minstens één, bij voorkeur snelle, man moet altijd voorin blijven staan en bij voorkeur ook nog één er tussen. De huidige opstelling in vrijwel de hele voetbalwereld is ouderwets, toont een angstige stijl, je laat ook zien dat je bang bent en je scoort er gewoon niet mee.
Balbezit
De verbeteringen moeten zijn gericht op het in balbezit blijven op de helft van de tegenstander. Hulpmiddelen zijn hierbij een betere positionele veldbezetting bij de corner, grapjes als springen voor de keeper inbouwen en met een code aangeven welke ingestudeerde corner je als team gaat nemen. De hoge zinloze bal voor het doel moet geschiedenis zijn en worden is mijn standpunt. Hooguit nog een keer om de tegenstander toch nog te verrassen. Ook verdedigend kun je situaties instuderen gebaseerd op een snelle tegenaanval.
Laten we bij Omlandia voetbalgeschiedenis gaan schrijven en bij alle teams de ingestudeerde hockeyachtige corner tot speerpunt maken. "Niet morgen, maar nu." De feestcommissies kunnen hun borst al vast nat gaan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten