Metamorfose Omlandia 1 in zevenklapper tegen Noordwolde

Strafschop Henk van der Wolde.
Doet ie het of doet ie het niet?

Ten Boer, zaterdag 27 mei. Pinksterweekend, de laatste competitiewedstrijd tegen het al gedegradeerde Noordwolde 'om des keizer baard', zoon geblesseerd, mooi weer, geen grote voetbalverwachtingen en dus besloten om pen, papier en camera eens thuis te laten. 

Veel soeps zou deze dag voor Omlandia op voetbalgebied toch niet kunnen brengen, dacht ik vooraf.

Tot op zekere hoogte bleek ik gelijk te krijgen, want na een dik kwartier spelen konden de eerste Ten Boerster toeschouwers met depressieve verschijnselen afgevoerd worden. Psychologen voor mentale bijstand voor anderen werden opgeroepen. De klap was bij velen zo groot, dat het ook even duurde voordat de gedachte postvatte bij de leiding om misschien iets in de opstelling te wijzigen.

Dramatische start / droomstart

Dat is het mooie in de sport. Voor het ene team is het soms een droomstart, en voor de andere dan automatisch een dramatische start. We vallen met de deur in huis, Noordwolde kende een droomstart. Bij de eerste de beste aanval wist hun sterke spits, Marcel Vos, op een 'Ruud van Nistelrooy-achtige wijze' vanaf links en bijna onmogelijk kleine hoek superknap met een draai te scoren, 0-1. 

Nog niet wakker geschud bleef Omlandia spelen als een konijn die verlamd de aanstormende trein op zich af ziet komen. Een paar minuten later is er een corner voor Noordwolde. Nu mag spits nummer 11 met een klein knikje met het hoofd scoren, 0-2. Vlak hierna weer een superkans voor de gasten, dit keer weet keeper Devon Harmsma zijn team even voor een nog grotere achterstand te behoeden. 

Na een dik kwartier zie we aanval nummer vier voor Noordwolde. De spelers staan er bij en kijken er naar. Het is weer raak, 0-3 na nog geen twintig minuten spelen. Rijp voor de slacht leken ze, "dubbele cijfers" mogelijk in aantocht. Schaatscoach Leen Pfrommer, onlangs overleden, zou het schema van 0-18 er bij gepakt hebben. Het is, dat het scorebord dat niet kan verwerken, een gemiste kans van de leverancier. Noordwolde-kans nummer vijf wordt gelukkig gemist. Ondertussen zet Omlandia er niets tegenover. Het leek over en uit. Wat kon er nog misgaan voor onze gasten?

Phoenix uit as herrezen

Trainer Simon Schuil en staf grepen in na een half uur. Drie wissels maar direct. Wie er uit zouden gaan, was niet belangrijk. Vrijwel iedereen had gewisseld kunnen worden. Jan Oosterbeek, Remco Bolhuis en Brian Drevel kwamen er in elk geval in. 

Wat er vervolgens op het veld gebeurde, was voor geen mens te bevatten, laat staan een voetballer. Ik was eerst al blij, dat het gras aan de andere kant eens werd betreden. Gelukkig toch niet voor niets gemaaid. En warempel (een woord dat je niet veel meer ziet), bij de eerste de beste aanval scoort Jan de 1-3, bij de tweede Remco de 2-3 en het is nog steeds geen rust. Het wonder is geschied. Gouden wissels.

'Het lek is boven', 'eindelijk de ideale opstelling' en aan deze cynische opmerkingen langs de lijn kon je vermoedelijk nog vele toevoegen. Toen ook nog fraai de 3-3 van Wouter Hoek in het doel viel, had je als supporter bijna de neiging het veld in te rennen met wat biertjes en een zwarte rookbom. En de hoodie op natuurlijk. Maar goed, er kwam nog een helft. 

Rust.

Gehaktdag

Na de rust ging Omlandia onverdroten verder. Binnen een mum van tijd staat er 6-3 (!) op het scorebord. Eerst nog eens Jan Oosterbeek (4-3), dan na een ongelooflijk mooie passeerbeweging en met buitenkant rechtervoet een wonderschoon doelpunt in de uiterste linker bovenhoek van Jeremy van Coevorden (5-3) en de 6-3 na een strafschop genomen door Henk van de Wolde. Nu werd Noordwolde gesloopt en was rijp voor de slacht. Hoe snel kan het gaan, wat een metamorfose.

Henk doet het en scoort de 6-3

"Doorgaan in hoog tempo om aanvalsacties te trainen en te oefenen", is dan mijn gedachte. "Zaterdag  gehaktdag". Jammer genoeg denkt niet iedereen er zo over. Ondanks dat er nog een half uur is te spelen, wordt het iets rustiger aan gedaan.

Wouter Hoek

Alleen de 7-3 valt nog. Ik zag een eigen doelpunt van Noordwolde na een goede voorzet van Wouter Hoek, de speaker telde hem voor de eveneens ingevallen 'good old' Martin Oudman. De bal was volgens mij echter al de achterlijn gepasseerd toen Martin deze raakte. Wat doet het er ook toe? Het was toch 'niet veel soeps'. De opgeroepen psychologen konden onverrichterzake voor het merendeel weer naar huis. Het meest doelpuntrijke duel in de klasse 3c was ten einde en Omlandia de winnaar. Dat biedt hoop en perspectief.

Hunebed Highway

Na een weekje vakantie staat er op 10 juni de eerste nacompetitiewedstrijd op de agenda. Het zal voor mij een bijzondere dag worden en extra kunnen worden. De wedstrijd zal in en tegen Borger (nr.10, klasse 3D) worden gespeeld. Een team met een ongeveer gelijkwaardige aanval en iets zwakkere verdediging gebaseerd op de eindstand. Een plaatsje als Ten Boer, op 52km, te bereiken via de Hunebed Highway.

 Komt dat zien, komt dat zien. Bij winst volgt een 2e wedstrijd op neutraal terrein.