Roemloos einde voor Schaakclub Ten Boer in bekerstrijd

De derde ronde voor de NOSBO-beker (viertallen) werd afgelopen dinsdag 25 januari in Ten Boer gespeeld. Staunton was de tegenstander en met een gemiddelde rating van meer dan 2000 punten zou Ten Boer (ruim 1800 inclusief Roelof Kroon) kansloos moeten zijn.

Tot overmaat van ramp zei de sterkste speler van Ten Boer, Roelof Kroon echter ook nog eens af. De enige kans in de beker voor het zwakkere team is namelijk een gelijkspel met een goede score aan de bovenste borden. Mocht je in staat zijn twee punten te scoren en dit resultaat ook nog eens te herhalen in de dan noodzakelijk barrages dan beslist de score aan de bovenste borden.


Het mocht niet zo zijn. Piet Beetsma miste een goede kans op gelijkspel en werd vervolgens snel van het bord gespeeld. Ook Albert Prins verging het niet veel beter. In zijn eigen specialisme, de Scandinavische verdediging, raakte hij een stuk kwijt zonder al te veel compensatie en dus 2-0 achter. Aan Jan Pilon en uw blogger de nobele taak om ijzer met handen te breken. Het gekke was, dat het misschien zelfs wel mogelijk was geweest. Jan Pilon kreeg in een Konings-Indische partij een koningsaanval over zich heen, maar verdedigde zich nauwkeurig en ondertussen hoopte hij op kansen aan de andere kant van het bord. Ergens moet er bij dit fraaie plan toch iets mis zijn gegaan en hoorde uw blogger plotseling de felicitaties in ontvangst nemen. Bij navraag bleek het weer Ten Boer te zijn, die het onderspit delfde.

Retro eierrekje

Ik mocht dus proberen de eer hoog te houden. Dat had gekund, want na de opening was mijn tegenstander Polee (zwart) totaal ingesnoerd. Gebaseerd op de passiviteit van de stelling van mijn tegenstander, een toren en loper deden totaal niet mee, werd een paard geslachtofferd op f7. Zou er mogelijk weer een pareltje aan mijn erelijst toegevoegd worden? Om de koning verder naar het midden van het bord te lokken werd een tweede paard geofferd. Napoleon zou trots op me geweest zijn. Er was nu geen weg terug meer. Zwart moest matgezet worden. Twee torens legden de koning vast tussen de d- en f-lijn. En hoe nu verder? Waarschijnlijk deed ik direct na het tweede paardoffer al fout, want een toren die teruggeofferd moest worden door zwart, nam ik niet direct aan. Het mat begon uit zicht te raken en langzaam maar zeker wist zwart zijn slecht staande stukken te activeren. Het was hopen op een wonder, maar na vier moeizame uren bleek de strijd tevergeefs en moest Ten Boer met een "eierrekje" (uitsluitend nullen) het clublokaal verlaten. Thuis is nog lang gezocht naar de winst in de mogelijke "onsterfelijke partij".