Omlandia 1 met het schaamrood naar winst tegen Loppersum

Omlandia 1, slechts sporadisch in de aanval

Winter 1962-1963 kende hier in het Noorden vermoedelijk een winterstop van 15 weken, mogelijk zelfs meer wegens opdooi. Ook 1978-1979 zal niet veel anders zijn geweest. Het was heel normaal, dat het voetbal er gemiddeld zo'n twee maand of langer er uit lag in de winter. Waar hebben we het dus nu eigenlijk over met een lockdown van slechts drie week. Dan maar de komende weken naar de kerstmarkt of zoiets. 

Gisteren, 27 november, trof het zwalkende Omlandia 1 onder troosteloze weersomstandigheden Loppersum 1. Een gelukje is dit keer in deze competitie, dat vrijwel elke club zwalkend lijkt te zijn in de Noordelijke derde klasse C. Een onafzienbare reeks van verrassende uitslagen zorgt er voor, dat elk scenario nog mogelijk lijkt voor een kleine tien teams in deze poule.

Het was waterkoud op sportcomplex "de Treffer" in Ten Boer met slechts een paar functionele toeschouwers langs de lijn, verder regende het bij zo'n 4º uit een asgrauwe lucht. Een verstandige beslissing leek het dan ook om uit te wijken naar het kunstgrasveld met verlichting. Op het hoofdveld zou een mijnhelm met verlichting tegen vier uur vermoedelijk nodig zijn geweest.

Ondertussen is Omlandia ook al weken zoekende naar de juiste vorm, de perfecte opstelling en de meest ideale speelstijl. Benieuwd was ik dan ook naar de gang van zaken tegen het op de elfde plaats vertoevende Loppersum. Dat moest toch te doen zijn, denk je van te voren.

Mijn eindeloze optimisme kent geen grenzen, maar werd ook nu weer grondig op de proef gesteld. Natuurlijk miste Omlandia de afwezige Jeremy van Coevorden, dat is zo langzamerhand een behoorlijke aderlating voor het team als hij er niet bij is. Toch ben ik en blijf ik van mening, dat de aanvalslinie van het team ook zonder hem van een behoorlijke kwaliteit is en de spelers heeft om dit op te vangen.

Zelfs de scheidsrechter had al snel gezien, dat Omlandia een scherpe en balvaardige spits had. Eén dingetje ontbrak echter ook vandaag weer in het Omlandia-spel, hij, Remco Bolhuis, werd namelijk niet of nauwelijks in stelling gebracht net als zijn andere medespelers voorin. Niet één keer.

Al analyserend over de oorzaak - het speelt al vanaf het begin van de competitie - kom je dan bij de kern van het probleem: het middenveld. 

Te vaak wordt daar de bal verloren, en te weinig de aanvallers van bruikbare ballen voorzien. Tegenstanders, op de ranglijst onder Omlandia vertoevend, krijgen soms een zee aan kansen of mogen het hele wedstrijdbeeld bepalen. Bij balverlies wordt de verdediging onnodig onder grote druk gezet.

Loppersum bepaalde, op de beginfase na, in grote lijnen het spel, en was speltechnisch overheersend tot de laatste minuut. Scoren is echter ook hun manco en Omlandia mocht met name in de slotfase van de eerste helft en bij het begin van de tweede helft de handen dichtknijpen. Dotten van kansen werden door Loppersum gemist.

Strafschop Omlandia. Martin Oudman bereidt zich voor.

Daarvoor was bij een sporadische Omlandia-aanval Remco Bolhuis vastgehouden in het strafschopgebied. Martin Oudman schoot de 1-0 even later onberispelijk binnen. Drie minuten later stond het echter al weer 1-1. 

Onder het motto "de hele verdediging moet individueel minstens één dikke blunder maken" sloot, na de blunders vorige week, speler nummer drie zich hierbij aan. Mijn advies is toch echt om dit 'motto' ter zijde te schuiven. Ook de toeschouwers krijgen telkens lichte hartverzakkingen van dit soort zaken. Het kan gevaarlijke situaties opleveren naast het veld.

In de slotfase van de eerste helft krijgt Loppersum drie superkansen. Na een aanval over links is keeper Devon Harmsma de reddende engel, evenals twee minuten later bij een kopbal. Een verborgen schot van ver gaat in de laatste minuut rakelings langs de keeper, maar ook naast de linkerpaal.

Ruststand 1-1.

Loppersum opent ook de tweede helft furieus. Uit één aanval volgen twee kansen. Eerst een keihard schot tegen de lat, maar de bal stuitert het veld weer in. Slechts een paar seconden later herovert Loppersum de bal al weer en volgt een poeier op de rechterpaal. Ook nu weer verdwijnt de bal naar de goede kant voor de Ten Boersters. Wat een geluk hebben onze jongens.

Hierna golft het spel wat heen en weer. In elk geval krijgt Omlandia niet echt grip op de Lopersummers en is het in de verdediging vaak een heksenketel. Wel volgen twee kansen.

Jan Oosterbeek na de kopbal.

Beide keren is Jan Oosterbeek het eindpunt. Zijn eerste kans is een kopbal, die over gaat. Zijn tweede, het moet gezegd worden, is een beauty. Een pass door het centrum naar Jan aan de rand van de 16m, een snel uitkomende keeper en dus een kleine ruimte, maar een schitterend lobje lukt toch nog net en Jan scoort de 2-1. Het is minuut nummer 70. Blij ben ik als Ten Boerster met de stand, maar ook met het schaamrood op de kaken gezien het algehele spelbeeld. 

Loppersum trekt in de laatste twintig minuten alle registers open. Alles speelt zich in de slotfase bijna af op de Omlandia-helft, maar op karakter en met grote wilskracht werden alle aanvallen gesmoord, afgestopt en weggewerkt. Het lukte Loppersum niet meer om echt gevaarlijk te worden en dus ook niet om de toch wel verdiende gelijkmaker op het bord te zetten. De eindstand dus 2-1.