dinsdag 17 maart 2020

Een ogenschijnlijk normale dag

Sammy, supporter en het altijd met me eens
Mis

17 maart 2020. Het is inmiddels dag 2, dat ik thuis werk. De dag na Rutte zijn toespraak. Ook verantwoordelijk voor veel afbraak in de zorg- en verplegingssector in de laatste tien jaar. Misschien een missertje.

Als OR-lid voelde ik het al aankomen vorige week. Je leest het nieuws, ziet de taferelen in Italië en je wordt wat eerder geïnformeerd over het een en ander. De ene app na de andere volgde elkaar opeens in rap tempo op. De andere OR-leden en collegae, dachten eerst nog even dat de moedermaatschappij geen actie zou ondernemen. Ze hadden het mis.

Het is nagenoeg exact een jaar na een cyber-attack op ons concern. Hoe is het mogelijk, wat een timing. Trots wisten we als enige dit laatste hier in de provinciale vestiging nog na zo'n vier uur te stoppen, maar wel met maandenlange en ook wereldwijde gevolgen. Een flauw aftreksel wat mogelijk nu staat te gebeuren.

Voor mij was de 'eye-opener' de Italiaanse verpleegster, die vorige week op de radio zo'n hartverscheurend verhaal vertelde, dat je de verschrikkelijke beelden in het ziekenhuis bijna letterlijk en figuurlijk voor je zag.

Zelf memoreerde ik langdurig de griepgolf van twee jaar geleden, die een eindresultaat telde van 9400 (!!) meer doden, alleen al in Nederland. Een ruime 900.000 grieppatiënten, en dus 1% sterfte. Geen krant, die, behalve aan de lange duur, er destijds aandacht aan besteedde. Ook, omdat het trouwens niet direct als zodanig in sterftecijfers naar boven kwam. Kortom, ook ik dacht eerst, dat het allemaal wel zou meevallen. Ik had het mis.

Nu lijkt het anders te worden. Hoe je het ook wendt of keert, het is een feit dat we, nagenoeg de hele wereld, in één klap gestopt zijn kopen. Min of meer verplicht, in opdracht van de overheid worden we immers stilgezet. Werkelijk met alles zijn we al haast gestopt, behalve eten en slapen. Er komt in het bedrijfsleven maar nauwelijks meer een order binnen. En dan gaat het mis.

Een vleugelslag van een vlinder in Azië kan aan de andere kant van de wereld een storm betekenen, aldus de chaos-theorie. Als er iets van toepassing is in de huidige wereldsituatie dan lijkt dit het wel. Een ongelooflijk microscopisch klein stukje erfelijk materiaal, nog veel kleiner dan een bacterie, wordt de komende tijd de bron van veel ellende. In dit geval het Corona-virus.

Ondertussen was het thuis moeizaam om je draai te vinden. De beveiligde verbinding kwam niet tot stand. Altijd denk ik, dat het dan aan mij ligt. Dat bleek niet het geval. Ondanks een 24-uurs-griepje (echt!) in het weekend toch naar kantoor 's middags.

Op de weg was het toch nog redelijk druk. "Hoepel maar snel weer op met dat rare kuchje", kreeg ik bij vertrek te horen in het qua mensen inmiddels, onnatuurlijk stille, gehalveerde kantoor.

Ogenschijnlijk dus een normale dag.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Effectiever Omlandia 1 trekt weer winst tegen Middelstum over de streep

Omlandia's wit-blauw tegen Middelstums blauw-wit Zaterdag 23 maart. Een frisse dag met wat regen- en hagelbuien en een stevige wind zorg...