Stil

'Wat'n mooi stukje'

Nog even kom ik terug op mijn blog hieronder. De reden is het ongelooflijke aantal reacties.

Sinds 'nine-eleven' 2011 oftewel 11 september 2011 is deze blog in de lucht. Een dag, die vanzelfsprekend nog in ieders geheugen gegrift staat. 'Klaas Blognote'. Wie kent het niet?

''Heel origineel die naam", dacht ik nog, om vervolgens er achter te komen, dat vele andere bloggers op hetzelfde naam-idee waren gekomen.
Joep is geschiedenis vanaf de dag van oprichting. Dat was mijn streven. En dat zonder scheldwoorden te gebruiken.
Met een breed scala aan onderwerpen zou ik vervolgens vanzelf een gigantisch publiek bereiken.

Dat werden er gemiddeld zo'n 25 bezoekers per dag. Tsja! Een enkele uitschieter daar gelaten, meestal een verslag van een gewonnen voetbalwedstrijd, betekende een gemiddelde blog een kleine 150 hits. Dan is het ook nog de vraag of de bezoeker daadwerkelijk de blog heeft gelezen.

Kortom, ik belandde al weer snel met mijn voeten op aarde. Desondanks ging ik stoïcijns door met mijn blog, ook al werd het door anderhalve man en een paardenkop gelezen. Er zitten toch best wel aardige stukjes tussen naar mijn bescheiden mening en dan bedoel ik niet de voetbalverslagen.

Met dezelfde stoïcijnse instelling werd het 'in memoriam' hieronder geschreven. 's Avonds laat 'gepost' en naar bed. De blog kwam mentaal als het ware 'uit mijn tenen'.

5600

De volgende dag eens weer naar de blog gekeken. De grafiek van de bezoekersaantallen zag er raar uit. Namelijk grijs.
 "Zeker weer mijn vrienden uit Rusland en Oekraïne", was de eerste veronderstelling, vaak vanwege dubieuze redenen. Vaak hack-pogingen of iets dergelijks. Dan nemen de bezoekersaantallen toe en kan de grafiek dat niet anders in beeld brengen als een platte lijn tot rechts en dan strak de lucht in. Zoals ook vorige week.

Ik had het mis, helemaal mis.

Het aantal hits de dag er na, 2500! Vrijdag weer een dergelijk aantal!  Totaal meer dan 5000. Ongelooflijk. En de bezoekers? Nee, geen Oost-Europese hackers, maar echte belangstelling. De teller staat op moment van schrijven, 28 september, op ruim 5600. Niet te bevatten haast.

Stil, koude rillingen en toch ook wel trots. Het aantal schriftelijk en mondelinge reacties op de blog was overweldigend en verbijsterend. Kennelijk is, ondanks het verdrietige onderwerp, een snaar geraakt en goede herinneringen bij familie, vrienden, kennissen en zelfs vele anderen naar boven gehaald.

'Wat'n mooi stukje'. De meesten wisten niets anders te zeggen. Hoe vaak ik dit nu al gehoord heb? Talloze keren en nog steeds hoor ik het perplex aan. Slechts vier woorden in het Nederlands, drie in het efficiënte Gronings.
'Wel vier keer gelezen', zei iemand. Weer koude rillingen.

In elk geval hoop ik velen er een plezier mee gedaan te hebben met deze laatste herinnering aan Jan.

En nu moet ik natuurlijk wel doorgaan met de blog. Stoïcijns, zoals altijd.