'Oranje boven' of 'de gifbeker helemaal leegdrinken'

Knotsgek spektakel Omlandia JO19 - ONR JO19

Na de geweldige wedstrijd van vorige week tegen Noordwolde, een evenzo goede oefenpot afgelopen woensdag tegen Stadspark, was er niets meer wat Omlandia JO19 kon tegenhouden de opmars naar de top van de ranglijst in te zetten.

Immers, vandaag 5 november, stond hekkensluiter ONR JO19 (Oranje Nassau Roden) op het programma. Dit team had tot vandaag alle wedstrijden verloren, scoorde niet bijzonder veel en kreeg gemiddeld heel wat doelpunten tegen.

Vol verwachting togen de Ten Boerster toeschouwers dan ook naar het Omlandia-complex in afwachting van wat er komen ging. Het herfstweer was ook nu weer fantastisch en zelfs het slechtste veld van Omlandia lag er tot ieders verrassing tip-top bij. De andere grote verrassing was zoon Robert. Na ruim tien jaar geduldig wachten als verdediger, mocht hij het nu eens in een officiële wedstrijd voorin proberen.

'Nu zou de opmars dus beginnen.The only way is up.', was mijn gedachte vooraf om half elf op deze zonnige ochtend. Om over dubbele cijfers maar niet te beginnen. Een dag die voor eeuwig in ieders geheugen vast zou blijven liggen. Geen 9/11 meer, maar 5/11. En dat gebeurde ook.

(met totaal 64 foto's van Dijkhuizen -10- en R.Schenkel -54 -)

Leien dakje

Robert's allereerste balcontact betekende een doelpunt. De aangever was Remco Bolhuis met een fantastische rush naar de achterlijn en met een fraaie voorzet. Een ogenschijnlijk simpel intikkertje. Gezien het feit, dat het ook de eerste minuut was, pakte ik in gedachten het scenario van 90-0 erbij. Doortrekken van de trend heet dat. Logisch, toch?

In het vervolg kwam ONR er toch wel met aardig spel af en toe uit. Keeper Jordy Haveman, voor het eerst meespelend, moest al na een paar minuten goed ingrijpen. Koen Maatman hield even later met een korte trekbeweging slechts even het shirt vast van een bijna doorgebroken speler. Hij had geluk, dat de scheidsrechter het kennelijk niet zag. Het gevaar werd nog net gekeerd. Toch signalen, die je als spelers en coach even goed in de hersenpan moest knopen.

Na tien minuten zien we een corner voor Omlandia. De Rodenaren werken slecht weg en Roy Boer is er als de kippen bij om de bal links in de hoek te schieten. 2-0, het gaat van een leien dakje dus. Alleen het scenario moet iets naar beneden worden bijgesteld. Geen 90-0 meer, maar 18-0. Ook leuk en kun je nog gerust mee thuiskomen.

We zijn in de 20e minuut als Robert opnieuw en nu via Bodhi Prenger het 16-m-gebied kan induiken. De ONR-keeper lijkt nog op tijd te zijn, maar Robert tikt de bal rustig rechts langs hem heen in de rechterhoek. Het staat 3-0, een nieuwe Omlandia-goalgetter er bij en de aanvalsgolven gaan in hoog tempo door.

Robert Dijkhuizen -rechts-na de 3-1, zijn tweede doelpunt

Remco, Bram van der Veen en Kevin Potgieter krijgen goede kansen, maar alle gaan naast. In de 40e minuut is het wel weer raak wanneer Remco het na een mooie aanval weer eens schitterend afmaakt. 4-0, het gaat soepeltjes kun je wel zeggen. Toch geeft ONR weer een 'bombrief' af in de laatste minuut van de eerste helft. Hij werd even terzijde gelegd. Toch weer een gevaarlijke aanval. Ook nu is Jordy als sluitpost weer de redder in de nood. Het is rust. Wat kan er nog misgaan?

De bombrief

In de rust leek iedereen de waarschuwingen van ONR te zijn vergeten. Ook de 'bombrief' lag er nog en tikte rustig door. Vrolijk werd er op cruciale posities gewisseld, ook gedwongen door wat blessures. Enigszins ter verzachting, natuurlijk de drie wisselspelers moeten ook speeltijd hebben en bij 4-0 lijkt het veilig. Het spel lijkt onder controle en meer Omlandia-doelpunten in de lijn der verwachting.

Maaar alleen Robbert Veldman kreeg in de tweede helft nog een kans in de beginfase. Het had de KO kunnen zijn. Wat er vervolgens door Omlandia op de mat werd gelegd tart alle beschrijvingen. Ik raakte in shock en noteerde nagenoeg niets meer.

Het werd 4-1 in de 60e minuut na een cadeautje achterin. Nog steeds een ruime voorsprong, maar ik kreeg toen toch al een raar gevoel in de maag.
 'Even de boel goed op orde brengen en iedereen weer bij de les krijgen', is de gedachte. Acht minuten later wordt het 4-2, weer twee minuten later valt de 4-3 door enorm geknoei achterin. In de voorhoede staan liefst vier aanvallers te verpieteren. Ze worden niet meer bereikt of elke aanvalspoging wordt grondig verhinderd.

Bij de 4-3 zou je denken dat het 'alle hens aan dek' was geblazen en wijziging van posities hier en daar. De 'bombrief' begon ondertussen al wat harder te tikken. Tot overmaat van ramp valt Robbert Veldman uit met duizelingen. Drie wissels zijn al geweest aan Omlandia's zijde en dus moeten onze bloedjes met tien man verder.

'De Titanic kan niet zinken'

We komen ongeveer in de 87e minuut. De chaos en paniek is compleet bij Omlandia. Zonder tot hoogstaand spel te komen lukt het ONR telkens om door de Omlandia-verdediging te dringen. Ook nu weer en elk schot van hun lijkt deze helft raak. U begrijpt het al. Het wordt 4-4.

'Dan maar een puntje binnen slepen', is de laatste gedachte. Ook dat werd de jongens en de Ten Boerster supporters echter niet gegund. De 'bombrief' ontplofte in de 88e minuut met oorverdovend lawaai en geweld. Het betekende de 4-5. Ogen als schoteltjes zag ik om mij heen, ongeloof en verbijstering. Ikzelf was al heel lang in shock. Van 4-0 naar 4-5. Ook de Titanic zonk. En nu is er 5/11, vanaf vandaag voor eeuwig in ieders geheugen gegrift.

En de gifbeker is nog niet leeg, maar moet wel helemaal leeg. Natuurlijk moet ook hier een verslag over geschreven worden.

Diezelfde middag worden de senioren van Omlandia 1 door Olde Veste '54 uit Steenwijk met 0-7 van de mat geveegd. Hun clubtenue: oranje! Het heeft vandaag kennelijk gewoon zo moeten zijn. 'Oranje boven'. Gewoon het lot en daar is geen kruid tegen gewassen natuurlijk.

-

Afgelopen dinsdag heb ik op de schaakclub mijn tegenstander al vrij snel aan de haak, maar het is een zware jongen. Altijd lastig om binnen te slepen en dat duurt dus even. Ook al doodmoe na een zware werkdag en slechte nachtrust.
Stapje voor stapje wordt desondanks toch met vaste hand de lijn aangehaald en de vis bijna onder handbereik. Ondertussen verzamel ik een stuk en een pion voorsprong, en krijg ook nog een vrijpion. Technisch totaal gewonnen. 

De tegenstander probeert er nog met 'eeuwig schaak' remise uit te slepen. Zijn goed recht. 
Drie uur gaan voorbij, er komt nog een half uur er bij. Slechts twee goede en simpele zetjes in de slotfase zijn nodig om de winst helemaal binnen te slepen. 
Een laatste gedachtespinsel dringt het dodelijk vermoeide brein binnen. Ik denk in lichte tijdnood direct de totale KO uit te delen en kies totaal onnodig voor het terugofferen van de loper met directe winst. Dat dacht ik tenminste, maar het was enigszins fout gedacht.

 De tegenstander heeft geen keus en moet mijn aangeboden loper slaan. Het is vervolgens in één keer uit, want dubbelschaak met mat volgt onvermijdbaar op de volgende zet. Maar..., niet voor mij, maar winst voor hem dus. Zonder dat hij er over hoeft na te denken, zo simpel. Tweehonderdtien minuten inspanning eigenhandig om zeep gebracht. Wat er dan door je heen gaat, is ook met geen pen te beschrijven. Het ebt daarnaast nog zo'n drie dagen door.

Wijze les

Wat is erger? De dag van vandaag of afgelopen dinsdag? Uit sportief en persoonlijk oogpunt zou ik dinsdag moeten kiezen. In elk geval is de wijze les van vandaag, dat je nooit te snel moet denken dat je er al bent.

De winst is pas echt binnen na het laatste fluitsignaal of pas wanneer de voorsprong zo groot is, dat de tegenstander per minuut moet scoren om nog te winnen. Dat is meestal pas ergens in de laatste vijf minuten! Zelden eerder!