 |
| Zwart-wit, de Gorecht-clubkleuren |
De temperatuur liep op naar zo'n acht graden, we zagen een schraal januarizonnetje en het was nagenoeg windstil. Uitstekende voetbalomstandigheden dus.
Omlandia A1 moest noodgedwongen met een vijftal A2-spelers aantreden. De ziekenboeg blijft door blessures en andere redenen nog steeds vol. Oefenpotjes zijn oefenpotjes, meestal geen reden om al te veel woorden aan te besteden, je probeert wat uit als coach en hoopt er het beste ervan. Zeker tegen een in een hogere klasse spelend team. De reden voor dit stukje is het tweede doelpunt in de wedstrijd.
Wereldgoal
We zullen het dit keer kort en bondig houden. Omlandia bood gedurende een uur voetbal knap en goed tegenstand tegen een in het algemeen toch wel technisch beter en sneller combinerend Gorecht.
Toch kwam Omlandia op voorsprong. Invaller Jeroen Brookman nam na een klein kwartier een drietal Gorecht-spelers in het ootje, gaf een goede voorzet en opeens lag de bal tot ieders verrassing in het Gorecht-doel. Kevin Potgieter gaf het laatste tikje.
Omlandia streed met hard en ziel voor een goed resultaat en leek met name in de eerste helft een goede en gelijkwaardige tegenstander. De inzet werd ook beloond. Jammergenoeg zijn er geen filmbeelden van het volgende moment.
Na een klein half uur mag Nieck Baljeu bij de rechter zijlijn een vrije trap nemen. Afstand tot het doelgebied bedraagt een kleine 40 meter. Een perfecte vrije trap volgt. Met een grote boog vliegt de bal iets voorbij het doel, lijkt jan en alleman te passeren en lijkt ook Ricardo van Coevorden te passeren.
Lijkt, want Ricardo vangt de bal achter zijn rug met de zijkant van de hak op, bijna achteloos is zelfs de indruk. Hij lepelt hem weer zachtjes omhoog naar voorzijde van het lichaam en poeiert hem direct uit de lucht snoeihard langs de verbauwereerde keeper. Ik hoop, dat ik het zo goed beschreven heb.
De Gorecht-spelers kijken vol ongeloof , hun grensrechter kijkt vol ongeloof, de Gorecht-toeschouwers vallen stil en ik geloof ook eigenlijk eerst niet wat ik gezien heb. Het was een wereldgoal. Zeldzame klasse. Wat jammer, dat het niet gefilmd is.
Mijn stelling is dan ook op dit moment, dat geen enkele Nederlandse profvoetballer hem dit nadoet! Het zegt misschien ook iets over de profclubs.
Toeval zal menigeen aanvoeren als een ander en kritisch tegenargument, maar het is geen toeval. Ricardo heeft een balbeheersing van een zeldzaam hoog niveau.
Talloze keren heeft hij inmiddels dit stukje techniek al aan ons laten zien. Vaak wat verder van het doel af en dus niet altijd resulterend in doelpunten. Inderdaad, na één keer denk je 'toeval', bij de tweede keer misschien nog een keer, maar bij de derde keer bevestigt hij gewoon deze verbluffende techniek. Verder is hij met een minimum aan balbewegingen een dodelijke afmaker voor het doel. Daarnaast denk ik, dat zijn rendement nog wel wat verder omhoog kan.
Even terzijde. Voor een spits is de aanvoer vanaf middenveld en vleugels en de speltectiek superbelangrijk. Zie bijvoorbeeld Dennis Bergkamp, die in eerste instantie naar Inter verhuisde.
Inter, die het cattenacio-systeem niet wijzigde met zo'n superspits in de gelederen en dus leek Dennis een misser, want hij kwam maar moeizaam tot scoren. Nee, met zulke spitsen moet je je spel verleggen naar aanvallend spel en koste wat het kost op de helft van de tegenstander willen spelen.
Hij verhuisde naar Arsenal, die wel de speelstijl aanpaste en vormde daar jarenlang met Ian Wright een levensgevaarlijke voorhoede. Zijn afscheidswedstrijd was in enkele seconden uitverkocht. Een standbeeld werd zelfs bij zijn afscheid opgericht.
In de wedstrijd nam Gorecht langzaam maar zeker het heft in handen. Het technische overwicht en conditiegebrek begon Omlandia op te breken, de voorhoede werd steeds moeizamer bereikt. Voor de rust werd het al 2-2. Tot overmaat van ramp viel keeper Alwin Potgieter met een blessure uit. Jurry de Boer werd zijn vervanger, maar had ondanks eerdere goede invalbeurten als keeper niet zijn dag.
Vlak na de rust liet Ricardo weer zijn klasse zien. Jeffrey Runhart passt hem vanaf rechts direct in de voeten. De keeper komt uit, maar met één tikje legt de Ricardo de bal in het doel. Het is zelfs nog 2-3 dus.
Gaat Omlandia winnen? Nee, want de energie is bij Omlandia vanaf dat moment op en de aanvallers worden zoals al gezegd niet of nauwelijks meer bereikt. De goals van Gorecht vliegen Omlandia in het laatste half uur om de oren en de eindstand toch nog op een ruime 7-3 in het voordeel van Gorecht omgezet.
Maar... wat een wereldgoal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten