Der Tot oder die Gladiolen

Schaakfenomeen en inspiratiebron Bobby Fischer 

De geschiedenis herhaalt zich

Drie slechte nachtrusten vooraf. Een minuut ijskoud water over de hersenpan vlak voor de wedstrijd in de hoop op nog een beetje heldere denkavond. Gesloopt voelde ik me al voor de wedstrijd.

Lewenborg 1 mocht afgelopen donderdag 28 januari tegen het sterke Groningen 4 aantreden in de derde ronde van de Nosbo-bekercompetitie. Misschien was de laatste wel de favoriet voor de titel. Lewenborg een goede kanshebber en outsider.

In het afgeladen volle Denksportcentrum trad ons viertal aan. Vele andere teams maakten er een mooi schaakspektakel van. Uw blogger mocht tegen Henk ten Doeschate. In de herinnering lag nog een nederlaag met wit op 13 januari 2009 na een koningsaanval, ook toen betrof het een bekerwedstrijd.. Een goede reden om nog iets recht te zetten dus. Bijgaand de partij (Voor de toeschouwer: met het driehoekje onder 'g' kunt u het vanaf zwartzijde naspelen. Voor de rest is het eenvoudig.)

Wit: Henk Ten Doeschate (Groningen 4)
Zwart: Klaas Dijkhuizen (Lewenborg 1)
 

Na afloop van de wedstrijd was de stand 2-2. Lange tijd was er zicht op directe winst voor Lewenborg geweest. Vroeger was met een dergelijke situatie, 2-2 dus, de charme, dat je als zwakkere club nog een kansje had wanneer bij gelijke stand de score aan bord 1 t/m 3 beter was, indien ook dat gelijk, bord 1 en 2 of tenslotte bord 1.

Een aantal jaren geleden heeft de NOSBO de charme overboord gegooid. Eerst nog een snelschaak-beslissingswedstrijd spelen en dan zien we weer. Het is in zo'n geval vaak al bijzonder laat op de avond. Ook nu. Niemand, die exact de wedstrijdregels kende, een wedstrijdleider die moeilijk op te sporen was en de spelers soms al dodelijk vermoeid of in een enkel geval al naar huis. Je zult maar als Groninger in Coevorden dit meemaken. Het wordt nachtwerk. Gewoon belachelijk en daarnaast vanwege vermoeidheid en wedstrijdspanning totaal onnodig grote kans op verhitte gemoederen.

Uiteindelijk werd het reglement opgespoord. 3 minuten voor de partij met als bonus 2 seconden per zet wees deze aan. Een ongekend hoog en frustrerend tempo waarin van goed schaak absoluut geen sprake meer kan zijn. Zeker wanneer je net vier uur lang hebt zitten te ploeteren en nog bekaf bent en meestal gewoon in het voordeel van de sterkste club op papier.

Gefrustreerd door de langdurige gang van zaken werd door mij tot twee keer toe begonnen. Eerst bleek de klok nog weer verkeerd afgesteld te zijn. Ik verloor en ik dacht in eerste instantie dat ook de medeclubleden eerst geen winstpartij hadden geboekt. Lewenborg lag er uit. Teleurgesteld werd al de uitgang opgezocht.

"Jan Wiebe heeft gewonnen, Klaas", hoorde ik opeens. Nog steeds drong het niet helemaal door, maar het bleek dat de uitslag van de Blitz-partijtjes ook 2-2 was. Ook toen was er nog enige onzekerheid over wie er nu gewonnen had, maar heel langzaam kwam het reglement weer naar boven, die duidelijk maakte dat dan de 'oude regeling' van de echte wedstrijd beslissend was.

Dat betekende dat Lewenborg een gelijke score had aan bord 1-3, 1-2, maar niet aan 1! Mijn partij dus. Uiteindelijk dus toch nog grote euforie aan het slot van de avond. Ook Jan Wiebe hartelijk dank.