Wie mijn profiel wel eens bekeken heeft, ziet daar bij de films een tweetal titels. De één is redelijk bekend t.w. 'A few good men' (1992) en de ander, iets minder bekend en al wat ouder, is 'Billy Budd' (1962).
Beide films monden, nadat er een dode is gevallen, uit in een rechtszaak. In beide films lijken de verdachten op het eerste gezicht zonder al te veel problemen veroordeeld kunnen worden. Beide films kennen verder een heel verschillende afloop. Daarnaast wordt er door de cast in met name 'A few good men' uitzonderlijk goed geacteerd, aldus mijn bescheiden mening.
Wat recht en rechtvaardigheid is, balanceert in beide films op de rand van wat velen van ons acceptabel vinden. Feiten, voorgeschiedenis, omstandigheden en soms talloze andere factoren spelen moeten soms een rol spelen in het eindoordeel. De wijze les uit beide films: "Oordeel niet te snel."
Billy Budd (regisseur Peter Ustinov).
Dan de film Billy Budd. Zich afspelend op een Engels marine-oorlogs-schip in de 18e eeuw wordt een jonge matroos, Billy Budd, tot het uiterste door een meerdere in rang langdurig gepest en getergd. Lang weet hij (met een lichte stotterhandicap) zich telkens te beheersen en is mede door zijn fantastische verstandhouding met de rest van de bemanning immens populair.
Op een dag, na de zoveelste pesterij, begaat hij een fout. Omdat hij begint te stotteren en zich daardoor niet goed kan verdedigen, geeft hij zijn meerdere een duw. Deze valt, struikelt en raakt met zijn hoofd zodanig gewond, dat hij overlijdt.
Er volgt een rechtszaak. Degenen, die moeten oordelen, kennen Billy, zijn voorgeschiedenis en het gedrag van zijn meerdere. Hoe zullen zij oordelen?
'A few good men'
Een film van regisseur Rob Reiner ('meathead' in Archie Bunker) en dit is een heel ander verhaal, maar wel weer afspelend in een militair regime t.w. Guantamo Bay op Cuba.
Tom Cruise, in privé een apart persoon misschien, levert in deze film samen met Jack Nicholson, Demi Moore, Kevin Bacon en Kiefer Sutherland één van de beste stukjes acteerwerk, die ik ooit heb gezien. Een aanrader voor iedereen.
Beide films gaan dus over recht. De vraag is in beide films of recht ook altijd gerechtigheid betekent.
De mensheid oordeelt in het algemeen snel. Vaak te snel en zonder alle feiten te kennen. De kunst is om te wachten met je oordeel, totdat je alle feiten kent en het verhaal van beide partijen hebt aangehoord.
Scheidsrechter
Een scheidsrechter is ook een soort rechter. Het grote verschil is, dat hij moet oordelen in een fractie van een seconde en zonder enige vorm van overleg. Altijd vertrouwend op zijn ogen! Altijd zonder herhaling of gedetailleerde slow-motion-beelden. Dat betekent automatisch fouten, onontkoombare fouten.
Gezien het feit dat het maar een spel is en je geaccepteerd hebt te spelen volgens de regels, betekent dit dat je moet accepteren dat er in het spel door iedereen fouten worden gemaakt, dus ook door scheidsrechters. Er is immers geen tijd om een herhaling te bekijken in slow-motion en vanuit verschillende posities.
Feit is, dat hij dus fouten maakt en zal blijven maken. In theorie gemiddeld evenveel aan beide zijden, ook op cruciale momenten. En statistisch over een heel competitieseizoen zou de kans op evenwicht in het aantal foute beslissingen ten gunste of ten nadele van jou of je team heel groot moeten zijn.
Het zou zelfs een wonder zijn als hij geen fouten zou maken. Dat zouden velen van ons zich eens moeten realiseren.
Daarom zit er voor sportliefhebbers niets anders op, dat elke scheidsrechterlijke beslissing tijdens de wedstrijd zonder protesten moet worden geaccepteerd.
Een kwestie van opvoeding, correctheid, sportiviteit en fatsoen. Daarnaast, bij opvolging van gedrag en advies, nog eens veel meer spelvreugde bij spelers en toeschouwers op de korte en lange termijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten