Slakkentijden
Nee, het is geen snelheid van 50 km p/u rennen, maar de leeftijd in de titel. Langzaam maar zeker kom je er achter dat ook jij ouder wordt. Signalen zijn er als consequent dalende kilometertijden en veranderingen in lichaamsonderdelen, lichaamsbouw en spieren. Het laatste in 2014 - 2015 resulterend in het Piriformis-syndroom . Geen pretje.
Hoe ga je hier allemaal mee om? Accepteren of niet. Dan heb je ook nog een jongere vrouw die regelmatig opmerkt, dat ze op me 'neerkijkt'. "Je wordt kleiner", zegt ze met regelmaat. "Napoleon, Messi en Maradonna waren ook klein, veel kleiner zelfs", zeg ik dan maar, "en dat zijn ook niet de minsten".
'Onacceptabel', was mijn eerste gedachte toen ik na mijn 45e steeds moeizamer in de buurt van de vier minuten per km (15 km p/u) ging rennen. Totdat je een medisch sportartikel leest waarin staat, dat je vrijwel elk kalenderjaar na je 50e een minuutje langzamer over de 10km gaat lopen. Ik behoor bij de gelukkigen die met 35 - 45 seconden trager per jaar deze biologische wijsheid enigszins ondergraven. Dat is in elk geval positief nieuws.
Nooit had ik in mijn jongere jaren gedacht, dat ik in de buurt van 50 minuten zou uitkomen op de 10 km. "Ja, achter de rollator misschien op mijn 90e." Maar nu al, slechts 67 jaar, dat had ik niet zo snel verwacht. Inmiddels is dit echter een feit. Alleen op wonderdagen lukt het af en toe nog kilometertijden beneden de vijf minuten te registreren. Langere afstanden dan de 10km zijn al enige jaren geschiedenis. Ik word een slak.
