Omlandia 1, Napoleon, Operatie Barbarossa, en de Slag om Arnhem

 "Dat zullen we nog eens zien"

In het leukste dorp van de provincie Groningen (2013) traden onze Ten Boersters zaterdag 11 februari aan tegen het onderaan staande v.v. Niekerk. Het was grijs en relatief zacht weer met een licht briesje. De vogels floten 's ochtends al enkele dagen het hoogste lied. De winter lijkt voorbij.

Vorige week zagen we een dodelijk saaie wedstrijd, met name in de eerste helft, maar de tweede helft maakte het toen goed en winst het resultaat. Qua spel zou het niet veel slechter kunnen, denk je dan. 

"Dat zullen we nog eens zien", leek de gedachte bij de spelers vandaag te zijn. Op een ogenschijnlijk hobbelig veld werd er exact om half drie afgetrapt. Velen kwamen iets te laat, zo ook uw blogger, maar de brilstand stond nog op het bord bij binnenkomst.

Dat is ook een vreemde titel voor een voetbalverslag, denkt de lezer vermoedelijk. Daarover straks meer. Eerst even wat informatie over Niekerk vooraf. 

De Niekerk "bank"

Het lukt dit team al in acht, niet achtereenvolgende, wedstrijden niet om een doelpunt te scoren. Omlandia gaat dat trouwens maar iets beter af (5). Gemiddeld worden er verder bijna drie tegendoelpunten geïncasseerd door Niekerk, twee keer zoveel als Omlandia. Statistisch gezien had Omlandia vooraf dus een redelijke winstkans. Met de verdediging zit Omlandia namelijk in de top drie bovenin.

Met volle kracht de wedstrijd induiken, denk je dan. Drie aanvallers hebben dan in elk geval mijn voorkeur, omdat statistisch gezien een aanvallende instelling gigantisch veel extra punten oplevert. Vooral als schaker spreek ik dan deze ervaring uit. Het bewijs zijn 27 clubkampioenschappen. Toch vlieg ik ook de op papier sterkere tegenstanders bij voorkeur naar de keel. Bij gelijkwaardige stelling nam ik vele risico's in de jonge beginjaren om de winst toch nog binnen te slepen. Met resultaat.

Ook in het voetbal scoor je simpel meer punten met deze instelling. Bijkomend psychologisch voordeel, de sterkere tegenstander verwacht het meestal niet. Zo won FC Groningen vorig seizoen met deze strijdwijze nog van Ajax. "Dat moeten we vooral niet wekelijks zo doen", leek de FC vervolgens om onbekende redenen te denken. Tegen FC Twente zag je afgelopen zondag de spelvreugde er van af spatten toen ze eindelijk de ketenen van de verdedigende speelwijze mochten loslaten. En met resultaat. Wat doet die club onderin?

"Het duurt te lang"

Dan de titel bovenaan. Napoleon ("Nappie voor vrienden") trok in 1812 met een schamele 685.000 man richting Moskou (meer mensen als actueel en tezamen met Rusland in Oekraïne). Hitler had met "Operatie Barbarossa" hetzelfde plan, en onze geallieerden dachten met een sprongetje van slechts 50 kilometer Arnhem in de WO II wel even terug te gaan veroveren. 

Zoals we volgens mij en ook Maarten van Rossum behoren te weten alle drie plannen werden een catastrofale mislukking. De oorzaak: behalve de natuurlijke omstandigheden (winter of rivieren) bleken de aanvoerlijnen veel te lang. Munitie, eten en drinken, kleding, materieel, het kwam er allemaal niet meer.

Dit laatste is ook de oorzaak van veel falende aanvalspogingen in het voetbal, niet alleen bij Omlandia, ook b.v. bij FC Groningen de laatste jaren. Met twee spitsen duurt het gewoon te lang voordat deze versterking krijgen van het middenveld. De kwaliteit van de voorhoede is hiervoor niet van belang. Ondertussen worden ze belaagd door de verdediging en de verdere aanvoer duurt te lang of is in geen velden of wegen te bekennen. Balverlies veelal het resultaat.

Verder moeten aanvallen in vaste formatie tot in den treure voorbereid en getraind worden worden. Het moet een complete automatisme worden, blind moet de midvoor weten, dat de posities links en rechts bij balaanname bezet zijn. Ook dat het middenveld dicht in de buurt is. Juist het continu herhalen van dit patroon zorgt voor zelfvertrouwen en succes, zeker als het een keer tegenzit. Feijenoord de laatste weken een goed voorbeeld.

Vandaag zag je in grote lijnen weer hetzelfde als in vele voorgaande wedstrijden. De spelers lopen niet met deze positionele aanvalsopstelling en instelling naar voren, niet beseffend dat een halve seconde drie meter is en niet beseffend dat elke meter en elke fractie van een seconde telt in aanvalspositie. Idem bij corners, ingooien, vrije trappen. Vele slechte en riskante passing, veel balverlies.

De Niekerk-keeper stond zijn mannetje.

Nooit of zelden zie ik een snelle hervatting of een verrassende actie op dit gebied. Gesjok naar de zijlijn of corner betekent dat de verdediging zich in alle rust kan voorbereiden op 'wat komen gaat' en dat jij in aanvallende positie niet echt met het eindresultaat van de wedstrijd bezig bent. 

Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. Niekerk had objectief gezien moeten winnen. Tot de rust was Omlandia niet gevaarlijk geweest. De beste kansen voor Niekerk kwamen in de 68e minuut toen drie doelpogingen uit één aanval alle op wonderbaarlijke wijze door de Omlandia-verdediging en keeper Devon als laatste verloren gingen voor de thuisploeg.

Ook Omlandia had in de slotfase zowaar een superkans. Via de onderkant van de lat stuiterde de bal uit en voorlangs weer in het veld.  Vlak daarvoor had Robbert Veldman nog twee goede kansen (naast en in handen van de keeper). Brian Drevel leverde tweemaal de assist. De wedstrijd eindigde daarmee zoals deze begonnen was. Om weer met een optimistische noot te besluiten: Omlandia krijgt voor de tweede keer op rij geen tegengoal en blijft in de top drie van de beste met de verdediging.

Statistieken Niekerk - Omlandia (1e + 2e helft = totaal):

Corners: 3+4=7 resp. 1+1=2

Kansen: 5+8=13 resp. 1+7=8

Doelpunten: geen