"Omlandia zal bij de top drie zitten", zou ik voor het competitieseizoen gezegd hebben.
Na een lange blogpauze nemen we de draad weer op. 'De inkt kruipt immers waar het niet gaan kan', zoals het spreekwoord zegt. Het is ook de dag (12 november) van NEC Delfzijl 1 - Omlandia 1, en nog belangrijker de intocht van de deze week bijna verzopen Sinterklaas in Hellevoetsluis.
Waarom bovenstaande titel? (Top drie). Dat is om de volgende redenen. Omlandia heeft als basis een goede keeper, een goede verdediging, een behoorlijk potentieel aan aanvallende spelers, en daarbij in potentie een echte topscorer. De juiste ingrediënten voor iets moois. Ook het middenveld met behoorlijk wat ervaring en nieuwkomers oogden in de voorbereiding niet slecht.
Het liep in augustus en begin september dus als een trein, maar de niet al te sterke tegenstanders zorgden vermoedelijk voor een verkeerde inschatting van de kwaliteiten van sommige spelers van het team. Tel daarbij nu op het grote aantal blessures van belangrijke spelers en je hebt als team en leiding plotseling een probleem.
Tot slot zien we dan nog twee zaken. Eerst een voor vele Omlandianen raadselachtige omzetting van een zekere eerste elftalspeler (afgelopen drie seizoenen) naar een lager team elders in de club. Als tweede zie ik tot mijn verbazing dan wel spelers in het veld met een ontstellend laag percentage aan pass-nauwkeurigheid. Anders gezegd: het team lijdt met deze laatste spelers aan de bal vrijwel zeker balverlies. Dat is dan voor uw blogger helemaal niet meer te begrijpen.
We gaan naar de wedstrijd van deze dag.
Operatie Barbarossa - Aanvoerlijnen te lang
NEC kent eveneens een slechte competitiestart, maar staat wel een puntje hoger op de ranglijst. Bij winst van één van beide zou een leuke stijging op de ranglijst de bonus zijn.
De grote vraag voor mij is en blijft waarom dat aanvallend potentieel er niet uit komt, ook ondanks alle blessures. Met zes Omlandia-doelpunten tegen twintig voor de top gaat er dan natuurlijk iets niet goed. Remco Bolhuis zie ik als potentieel topscorer. Hoe vaak hij echter de bal van achter de middellijn moet ophalen, doet mij als oud-aanvaller zeer aan de ogen. Zelfs op de 16-m-lijn achterin zag ik hem vandaag in de slotfase. Wat een verspilling van energie.
In mijn optiek maakt hij veel te veel meters, verliest daardoor kracht en kan onvoldoende de bal kwijt aan medespelers vanwege het 4-4-2-systeem. Ook schuiven de middenveld-linies vaak niet snel genoeg op in een aanvallende situatie. Bij Loppersum (1-1) zag ik bij een aanval slechts drie spelers op de helft van de tegenstander. Dan heb je als team of onvoldoende conditie of je begrijpt totaal niet waar het bij een aanval om draait.
Elke aanval is namelijk tot mislukken gedoemd - op een sporadische uitzondering na - als de aanvoerlijnen te lang worden. Dat zagen we bij Operatie Barbarossa (WO 2 - Duitsland - Rusland), Slag bij Arnhem, Napoleon in Rusland, Rusland in Oekraïne en er zijn nog wel meer voorbeelden te noemen. Allemaal bittere drama's voor de aanvallende partij.
Bij voetbal is 20m ruwweg het maximale verschil tussen de linies als je resultaat wil boeken. Bij een vrije trap zie ik verder bij Omlandia vaak langzaam gesjok (ophalen bal of naar de bal). Met een snelle en verrassende spelhervatting lees je de wedstrijd, omdat de verdediging van de tegenstander nog niet is georganiseerd. Niemand lijkt op dit moment zo'n instelling te hebben.
Ik zou vanwege de vele aanvallers altijd 4-3-3 spelen met dit team. Vandaag bleek weer, dat NEC - geen hoogvlieger - een makkie had aan Omlandia. Omlandia speelde dus 4-4-2. Twee verdedigers konden weer volledig vrijuit spelen bij NEC.
NEC - Omlandia was een draak van een wedstrijd. Veel geschop en overtredingen, weinig mooi voetbal, weinig kansen en geen moment spanning. NEC stond zelfs bijna voor na twee minuten. Een schot op de paal gaat naast, omdat de aanvaller simpelweg te veel ruimte kreeg om te schieten.
 |
| Milan Wieringa |
Omlandia zet hier in de eerste helft een tweetal aanvallen tegenover, maar iets kansrijks was het niet echt. Milan Wieringa valt tot overmaat van ramp uit in de 25e minuut. Zoon Robert Dijkhuizen, tot dan met enige regelmaat dreigend op de rechtervleugel, neemt zijn positie over. De dreiging valt vervolgens wel grotendeels weg vanaf deze vleugel.
Buitenspeldoelpunt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten