"Hij doet niks" -update 2-

Honden

 

Of "Dit heeft hij nog nooit eerder gedaan.", zegt de ten onrechte loslopend baasje dan. Het baasje dient namelijk aangelijnd te zijn en wel bij voorkeur aan de hond.

Eens in de zoveel tijd is het weer zover. Uw hardlopende blogger en vele andere sportievelingen zien het al in de verte. Hond met loslopend baasje of bazinnetje. De risicofactor gaat met 10 omhoog. Zo ook vandaag 19 juli. Nog een voorbeeld is de Tour-de-France-etappe van 20 juli. Drie tot vier uur lang voordat de renners passeren wordt alles voorbereid op een ongestoorde doorgang. Als er dan toch nog een malloot zijn hond los heeft lopen dan zijn de reacties logisch.

Een loslopende hond heeft vandaag tijdens de 18de etappe van de Ronde van Frankrijk voor een valpartij in het peloton gezorgd. Het voornaamste slachtoffer, de Belg Philippe Gilbert, ging woedend verhaal halen bij de eigenaar van het dier. 'Die hond was sterker dan Philippe en won dat knokpartijtje', zei BMC-ploegleider John Lelangue glimlachend. 'De schade valt mee, hij heeft wat last van zijn hand, elleboog en knie. Het belangrijkste was dat hij kon terugkeren in het peloton.' De hond probeerde na zo'n 120 kilometer een plekje te verwerven in het peloton. Behalve Gilbert kwamen ook de Rus Denis Mentsjov en de Fransman Arthur Vichot ten val.  De Belg rende briesend af op de eigenaar van de hond om zijn ongenoegen te uiten. Toen Gilbert weer op de fiets wilde stappen, werd hij bijna aangereden door de ploegleidersauto van Katusha die door de chaos probeerde te slalommen. 

In Nieuwe Pekela wordt ondertussen een vrouwelijke postbode mogelijk voor haar leven verminkt door een herder, aldus Dagblad van het Noorden (21-7-2012). Ze werd gebeten in arm en neus door een herder. De reactie van de eigenaar was natuurlijk weer dezelfde als in de eerste zin van deze blog.

Ik ga verder met mijn verhaal. Twee keer ben ik gebeten in mijn jeugd, daarnaast één keer van schrik als kind tegen het hekwerk gejaagd door de hond van het plaatselijke, inmiddels opgedoekte, warenhuis. Ook ooit een keer minutenlang een herder onder zijn kin vastgehouden als jonge folderbezorger. Loslaten was, gezien zijn "allervriendelijkste" uitstraling en blik, geen optie en het baasje was natuurlijk in geen velden of wegen te bekennen. Pas na minuten was iemand zo vriendelijk naar buiten te komen. En natuurlijk... "hij doet niks".

Vaderagressie

Monster / "dinosaurus"

Wat er gebeurt als je vader wordt, is onvoorstelbaar. Bij de eerste de beste wandeling met vrouw en één maand oude zoon wordt je op de fiets gepasseerd door een argeloze dorpsgenoot. Loslopend daarachter, terwijl baasje langzaam uit beeld verdwijnt, een monster met een schofthoogte van meer dan 1 meter. Geen enkel probleem als deze "dinosaurus" gewoon achter baasje aanholt. Echter, het baasje was niet "in control" en het monster ook niet.

(Trainingsadvies van de hondentrainer: Laat een hond nooit alleen met een kind. Al vertrouwt u de hond blind

. Door omstandigheden kan de hond bijten. Bijvoorbeeld angst voor het kind.)

Het monster, de hond dus, dacht kennelijk, dat de jonge ouders er prijs opstelden dat hun nieuwe aanwinst bewonderd wilde worden en komt vrolijk op ons af. Nog erger, het beest werpt een blik in de kinderwagen en snuffelt bijna neus aan neus aan onze spruit. Ondertussen kijkt baasje niet op of om. 

Aangezien een goed gesprek met de hond niet te adviseren leek, probeerde ik met een kleine schreeuw de aandacht van de baas te trekken. Dat lukte met enige moeite. De adrenaline spoot inmiddels door mijn lichaam, de agressie richting eigenaar zou tot ongekende proporties zijn toegenomen als er iets ergs was gebeurd. Deze draait zich inmiddels langzaam om en keert terug. De bekende dooddoeners volgen: het murmelen van wat "waar ik me wel niet druk om maakte" en natuurlijk "hij doet niks" en mocht u het misschien nog wel verwachten ook geen excuus.  

Ruim 14 jaar later bespeur ik nog altijd hetzelfde, een zeldzame agressie, bij de gedachte aan deze gebeurtenis. Nog altijd kan ik woest worden over het totaal gebrek aan inlevend vermogen bij de eigenaar van dit hondje voor de jonge ouders en anderen. Vrijwel niemand wordt immers graag met zo'n loslopend beest op straat geconfronteerd is mijn stelling. 

Dure kostenpost (direct en soms indirect)

Wat dan ook iemand bezielt om een jaarlijkse kostenpost van € 2000 (grote hond) aan te schaffen, die ook nog eens een halve kamer in beslag neemt, is mij een raadsel. Er zijn betere bestemmingen voor dit geld, zeker in crisistijd.

Wat iemand bezielt om trouwens een pitt-bull-achtig type hond aan te schaffen is mij eveneens een raadsel. Buren, vrienden en kennissen in de naaste omgeving worden dagelijks in lichte mate angst aangejaagd. Hij hoeft maar één keer te ontsnappen en het is meestal raak.

Uit financieel oogpunt denk ik dat bij constatering door belangstellenden voor een koopwoning in de buurt deze gelijk als keuzeobject terzijde wordt geschoven door m.n. "moeders" als ze hierachter komt. Kortom, de waarde van de woning en van de buurt kan enorm dalen en dan praten we echt niet meer over kleine bedragen.

"In control"

Veel hondeneigenaren hebben geen flauw benul wat dit inhoudt. Voor de duidelijkheid: dat betekent

1. dat de hond altijd naar de baas luistert, 

2. heeft geleerd niet overal direct op af te stormen, 

3. zeker niet op hardlopers en 

4. zichzelf kan beheersen. 

Zolang, dit niet onder controle is, is de hond altijd, maar dan ook altijd buitenshuis aangelijnd! Dus ook in het Ten Boerster Bos!

Cijfers

150.000 x wordt iemand in Nederland jaarlijks gebeten door een hond, waarvan 100.000 licht en 50.000 in iets ernstiger mate. Kinderen onder de 5 jaar zijn de dodelijke slachtoffers, levenslange verminkingen zijn soms ook aan de orde.

Dodelijke slachtoffers 1982-2006: 14 (9 in de eigen huishouding).

Maar, zeiden de meeste eigenaars:  "Hij heeft dit nog nooit eerder gedaan". Natuurlijk niet, want zo'n hond krijgt meestal geen tweede kans.

Dancing with wolves

"Zo ook vandaag."schreef ik boven. En wel bij het hardlopen. Zelfbeheersing zorgt er voor, dat ik me heb ingehouden hierboven. 

Uw blogger Klaas of smakelijk hapje

Drie, vier ogenschijnlijk lange minuten mocht ik proberen een nieuwe jonge aanwinst van mij af te schudden, hierbij de vrouwelijke eigenaresse ter bescherming voor mij houdend. Als potentieel smakelijk hapje liep ik  rondjes om haar heen en sleurde haar bij de jas mee. Een patstelling dus. De hond en ik zagen elkaar als aanvaller. Gelukkig had de hond niet de conditie van uw blogger, werd moe en kon uiteindelijk weer worden aangelijnd. Nog even snel wat beleefdheden uitgewisseld en weer verder gerend.

Lang geleden trouwens, dat ik gedanst heb, maar dit terzijde. Ook "prettig" voor de eigenaren als dit het dagelijkse ritueel wordt, lijkt me, maar verder bezorgt zo'n hond, zeker zo'n hond, je natuurlijk gigantisch veel levensvreugde.
Wat zal ze een plezier beleefd hebben vandaag en zeker de komende tijd gaan beleven aan dit jonge mormel.

En natuurlijk .... "hij doet niks."