GR20 Corsica - een "wandeltochtje"

De beroemdste meerdaagse wandeling ter wereld of één van de mooiste en zwaarste GR-routes die er bestaan aldus de vele internetsites. Een aanrader dus voor de sportieve vakantieganger.

Het was 1993. Je bent jong en je wilt wat. Geen relatieverplichtingen en de vakantie nadert met rasse schreden. Niets gepland en toch graag de deur uit willend. Wat te doen? Al wekenlang viel mijn oog op een kleine advertentie in de Volkskrant. Het betrof een bergwandeltocht op Corsica.

Ogenschijnlijk betrof het een kleine naamloze organisatie, die groepsreizen naar "Verwegistan" en andere onbekende oorden op onze wereldbol organiseerde. Niets geen SGR of ANVR-vermelding. Was het wel te vertrouwen? Ik heb het er op het laatste moment, het was al half juli, maar op gewaagd. Het avontuur kon beginnen. In een telefoontje vooraf meldde ik het ontbreken van ook maar enige ervaring op gebied van bergwandeltochten, wandelen en kamperen. Wel een goede conditie met wekelijks hardlopen, zwemmen en wielrennen op de agenda en jaarlijks een kwart-triathlon. "Dan is het helemaal geen punt", kreeg ik te horen. "Gewoon goede bergschoenen en een rugzak is dan verder voldoende." Zo gezegd, zo gedaan. Op het laatste moment nog bergwandelschoenen, rugzak en iso-veldfles op de kop getikt en de reis kon beginnen. Zelfs wat nette kleding voor mogelijk vertier in de avonduren meegenomen. Dat bleek een kleine miscalculatie, kun je achteraf wel zeggen.

Door de late boeking was het direct al opletten geblazen. De groep met medereizigers was al eerder vertrokken en ik moest een vliegtuig later nemen. Gelukkig had een aardige onderwijzeres uit Alkmaar eveneens besloten pas op het laatste moment te boeken en waren we samen op elkaar aangewezen om Corsica zien te bereiken. Een rechtstreekse vlucht was er nog niet. Dus eerst naar Nice en vervolgens overstappen op een kleiner vliegtuig richting Ajaccio, de hoofdstad van Corsica. De onderwijzeres had geboekt voor een andere wandeltocht. Zij voornamelijk op niveaus tussen de 500-1500 meter hoogte en ik dus voornamelijk tussen 800-1800 meter hoogte met uitschieters richting 2500 meter. De heenreis verliep zonder problemen. In Ajaccio werden we keurig afgehaald door de organisatie in een soort hippiebusje en vertrokken we naar een plaats vlak er buiten. Kennismaking volgde met een bont gezelschap Nederlanders. Een ervaren bergrot uit Amsterdam met Himalaya en Appenijnen al achter de rug, een dovenlerares uit St.Michielsgestel, een Rotterdammer, etc.

We gingen de GR20 van Noord naar Zuid wandelen en dat betekende eerst met de trein naar het Noorden reizen de volgende dag. Nu weet ik dat GR voor "grande randonnée" (grote wandeling) staat, nu weet ik dat je de GR20 zowel in Noord-Zuid-richting als andersom kunt lopen. Nu weet ik, dat de route oorspronkelijk eigenlijk is uitgezet voor en door Franse Legionairs. Deze soldaten kregen één van de zwaarste opleidingen ter wereld. En wij mochten er met zijn allen ook een stukje van proeven.

Met dank aan derden een stukje nadere informatie, maar aangevuld met eigen notities en vrijwel geheel volgens mijn ervaringen:

ROUTE

Wij liepen de GR20 in tien etappes van Calenzana naar Vizzavona (van het noorden van Corsica naar het centrum) te lopen. Als je in Calenzana begint, start je met een behoorlijke klim, terwijl je nog niet gewend bent aan de (te) zware rugzak en natuurlijk het klimmen.

BEVOORRADING

Calenzana-Vizzavona was mijn GR20-route

Langs het noordelijk deel van de GR20 zijn geen supermarkten. Eigenlijk was er niets, echt helemaal niets. Dat is deels een reden waarom de route zwaar is, je moet veel proviand meeslepen. Er zijn wel enkele punten waar je van de route af kan wijken naar een dorpje, maar hou dan rekening met een dag vertraging. Onze tweede bevoorrading was halverwege. Tip: beter te veel mee dan te weinig, want het calorieverbruik is gigantisch.

WATER

Tijdens onze tocht hadden we geen moeite water te vinden (in juli, augustus!). Boven de 1500 meter was het meeste natuurlijke water gewoon drinkbaar uit bepaalde bergbronnen. Maar het kan erg warm zijn op de hellingen zorg dus wel voor voldoende voorraad. De kwaliteit van het water is goed, zeker hoog langs de route. Op basis van mijn eigen sportervaring had ik veel zakjes poeder Extran meegenomen. Een gouden idee, zelfs onze Himalaya-ganger had iets dergelijks niet bij zich.

KAMPEREN

Kamperen is alleen toegestaan op de officiële kampeerplaatsen (bij de berghutten). Hiervoor wordt in het algemeen een kleine vergoeding gevraagd. De slaapplaatsen in de berghutten kunnen niet van te voren worden gereserveerd, dus het is aan te raden om een tent mee te nemen als je relaxed wil lopen. Buiten slapen is mogelijk, maar regen is ook mogelijk. Corsica heeft misschien de associatie van warm en droog eiland, maar de GR20 is een bergroute, het weer is er soms onvoorspelbaar. 's Winters kan er soms worden geskied.

UITRUSTING

Het gewicht van onze rugzakken was ongeveer 15 à 18  kg per stuk

Lijst (onvolledig, maar voor het idee):

• eten (6 days):
  hartkeks, poeder maaltijden, burgers, pannenkoekenmix, gedroogde zout worst, dextrose water e.a. 
• kleding:
  2 shirts, 3 paar sokken, petje, fleece, regenjack, broek met afritsbare pijpen, toiletspullen, B/C-schoenen (elk) 
• tent, slaapzakken, matje, gasbrander
• foto spullen
• eerste hulpkist met zeker zonnebrand (factor 20)

Heel veel van dit had ik allemaal niet mee en ik had gewoon geluk qua weer en tijd. Slapen kon gewoon in de open lucht, de nachttemperatuur was zo'n 15-20 graden.

GEVAAR

De tocht is af en toe niet ongevaarlijk en zeker niet te onderschatten. Stijle berghellingen en bergbeklimmersachtige klauterpartijen passeren meermalen de revue. Het vergeten dat er nog een rugzak op je rug zit bij uitstekende rotspartijen is bij grote vermoeidheid al snel aan de orde en oorzaak van mogelijke ongelukken. Mijn conditie bleek daarom een enorme plus. Wandelpaden in een bos komen niet of nauwelijks voor, het is voornamelijk alleen maar steen, steen en nog eens steen.

WONDERSCHOON

Toch is Corsica wonderschoon. Haar landschappen indrukwekkend. Tijdens de tocht blijk je regelmatig zicht op de Middellandse Zee te hebben ook al loop je inmiddels al ver in het binnenland.

Treffend wordt dit beschreven en voorzien van schitterende foto's op:

http://www.hiking-info.net/verslagen/id/via_de_gr20_dwars_door_corsica

MIJN ERVARING:

De eerste dag was behoorlijk zwaar. Zoals boven omschreven. gaat het direct al steil omhoog. Verder was het wennen aan het gewicht van de rugzak en natuurlijk aan het klimmen. Verdwalen kun je haast niet, want de hele route wordt om de haverklap gemarkeerd met de inmiddels wereldberoemde rood-witte markering. Vanaf de tweede dag ging het beter en bleek ik een veel hoger tempo te hanteren dan de rest van de groep. Op elke top werd vaak even gerust en van het uitzicht genoten, maar was het vaak minutenlang wachten op de laatste klimmer. Mijn tempo aanpassen aan de rest is even geprobeerd, maar is alleen maar extra vermoeiend. Gewoon een rustige gestage pas omhoog in eigen tempo is te adviseren. 

Het calorieverbruik is dus gigantisch en mag je toch wel op minstens factor twee van de normale dagelijkse hoeveelheid inschalen. Net als in de wielrennerij is hongerklop het ergste wat je vermoedelijk kan overkomen. Iets dergelijks is mij dan ook gebeurd op de derde of vierde dag. Gelukkig was de laatste top van de dag al gepasseerd, maar een kilometerslange en meer dan een uur durende afdaling op rollende steentjes werd een uitputtingsslag in de Corsicaanse hitte. De finish bereikt hebbende zijn eerst 3 super-uitsmijters, bereid door een verdwaalde ex-legionair, in korte tijd verslonden. Op één van de laatste dagen gebeurde weer iets dergelijks. Met een minimale voorraad en veel te weinig drinken werd dodelijk vermoeid weer de etappe beëindigd en gelukkig werd eindelijk eens een dorpje aangedaan. Vijf blikjes cola werden binnen de kortste keren soldaat gemaakt.

Andere gebeurtenissen waren een bezoekje van een vos op zoek naar eten onder je tentzeil. Zelden zo geschrokken en geschreeuwd midden in de nacht. Het vergeten van een zonnebril boven op de top van een berg is ook niet te adviseren op zo'n hoogte en met veel zon.
Vele hoekjes in de bergen waren gevuld met gesmolten sneeuw en dus ijs- en ijskoud. Niets is echter zo verfrissend als een duik in zulks water tussendoor of aan het eind van de dag al kostte het soms minuten om de sprong te wagen.

Kortom, het was een indrukwekkende, unieke vakantie op een schitterend eiland. Geen aanrader voor een gezinsvakantie, maar wel voor de sportieve vakantieganger. Maar ook aan de kusten zijn schitterende dorpjes en stranden te vinden. Een eiland wat verder in vergelijking met Mallorca en Kreta nog rustig te noemen is. Wel met een bijzondere bevolking (lees Asterix op Corsica), want elk jaar staan er aangestoken bosbranden op de agenda en wordt er als een vorm van protest tegen de overheersing door Frankrijk wel ergens een kleine (meestal) aanslag gepleegd. Ook vrijwel alle verkeersborden worden via een aantal gerichte schoten van ventilatie voorzien. Toch is Corsica als eiland en de GR20 in het bijzonder een bezoek waard.