Maandag 6 februari mocht ons achttal opdraven tegen Staunton 2 in Groningen. Staunton was de ongeslagen koploper van dat moment en ook nog eens zonder puntverlies, terwijl ons team al drie wedstrijdpunten verloren had.
Qua rating bedroeg het verschil gemiddeld een kleine 300 punten of circa 17% per speler en op papier zouden we dan ook in de pan gehakt worden. Daarnaast was Ten Boer ook nog eens verzwakt door het uitvallen van Marten Berends. Omdat desondanks de praktijk nog wel eens anders wil zijn, uw blogger een rasoptimist is en wonderen nog steeds bestaan, was het de vraag was of het laatste deze avond op de agenda stond voor ons team.
We kunnen kort en bondig zijn. Het heeft er geen moment ingezeten. Onze jongste ster aan bord 5 Alfred Rodenboog was het eerste slachtoffer. Na een klein uur kon er gewandeld worden en spelletjes op de mobiel worden gespeeld. Het ging zo snel, dat ik er niets van heb gezien.
Harm Buter (bord 8) was het tweede slachtoffer in een Franse partij. Twee van zijn stukken stonden op een gegeven moment ongedekt en gepend. Het kostte hem zelfs deze beide stukken en dat was te veel van het goede.
Albert Prins (bord 4), oud-clubspeler van de tegenstander, trof een oude bekende. Gezellig keuvelend maakten ze het elkaar niet al te moeilijk en een vredelievende remise was een feit.
 |
| Henk Seijen, 80 jaar |
De man hiernaast is een monument in de Noordelijke Schaakwereld sinds de jaren veertig van de vorige eeuw. Het is Henk Seijen en uitgerekend deze avond werd hij 80 jaar. Waar kun je dat beter vieren dan bij je schaakclub, feestnummers bij uitstek?
Gerard Zijlema (bord 6) was zijn tegenstander. Met zwart kwam ook hij al snel in moeilijkheden, Seijen overzag zelfs een snelle winst, maar ging op eigen wijze verder met het verbeteren van zijn stelling.
"Zo'n man gun toch een verjaardagskado", was het commentaar van Gerard en mocht even later dan ook nogmaals voor felicitaties hem de hand schudden. Winst voor Seijen dus, die altijd bruin brood of kadetten etend zich door de partij speelt. Op dat moment stond het dus al 3,5 - 0,5 voor Staunton.
Ad Mertens (bord 7) was de invaller voor Marten. Hij trof Jan Colly, die met een 100% score de partij begon. 700 ratingpunten verschil moest Ad zien te overbruggen. Lange tijd zag zijn stelling er goed uit. Remise aanbieden na zo'n 15 zetten was mijn advies. Ad was het vergeten. Langzaam glipte het goede spel tussen zijn vingers door en het resultaat raadt de goede lezer al, alweer een nul. De wedstrijd was verloren.
Jan Pilon (bord 2) verzeilde met zwart in een Siciliaan. Bijzonder goed spel van beide kanten in de openingsfase, maar ook nu weer hetzelfde beeld als in de vorige partij. Heel langzaam glipt ook hier de stelling uit zijn vingers en de 5e nul was na afloop een feit.
Dan uw blogger. Met wit tegen Theo Ebels, die op papier met 100 ratingpunten meer iets sterker zou moeten zijn. Desondanks kwam ik goed uit de opening en strijdend tegen eigen vermoeidheid werd de stelling tot het einde van de avond in een ijzeren greep gehouden. Met beiden nog enkele minuten op de klok en nog steeds betere, mogelijk winnende, stelling bood ik met voornoemde reden tegen mijn gewoonte in remise aan, hetgeen werd aangenomen.
| "Ook troosteloos" |
Piet Beetsma (bord 3) was de laatste die uit was. Hij speelde een goede partij en was naar eigen zeggen nooit in moeilijkheden. Zicht op winst was er misschien zelfs op sommige momenten geweest, maar ook hier mondde de partij tenslotte uit in remise, waarmee de eindstand op een troosteloze 6,5 - 1,5 kwam.
Het moet wel heel gek gaan wil Staunton geen kampioen worden in onze klasse, het verschil in speelsterkte is voor alle tegenstanders waarschijnlijk te groot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten