Besluiteloosheid

Lees dit niet als u niet geïnteresseerd bent in politiek. Laat staan de kijk op de politiek van uw blogger. Desondanks toch een blik van mijn kant op de huidige gang van zaken in Den Haag en omgeving.

Een bedrijf stort vroeg of laat in de afgrond als er geen leiding is, als er telkens door management bepaalde regels worden genegeerd, als er geen strategie is, als problemen maar blijven doorsudderen, als er geen keuzes worden gemaakt en als de mens vergeten wordt. 

De werknemer laat het daardoor vaak ook op zijn beloop, wordt passief en gaat soms ook meedoen met foute dingen en de hele organisatie dendert naar de zeebodem. Het enorme aantal faillissementen is vaak deels aan dit soort zaken te wijten. Dat is ook mijn beeld van de huidige politiek en die van de afgelopen jaren.

De Nederlandse politiek vertoont vele kenmerken van hetgeen hierboven wordt geschreven. Het is en was een besluiteloze club. Wordt er toch eens iets afgesproken, dan wordt de zaak binnen de kortste keren weer op losse schroeven gezet. Voorbeelden: langstudeerboete, wijziging WW-duur, JSF-aanschaf, Afghanistan, Hedwigepolder, wel of niet bezuinigen etc.

Ook werd er niet als een team geopereerd. Alleen een kabinet die alle neuzen in dezelfde richting heeft staan,  zal een grote kans hebben te slagen in zijn missie. Als je midden in een storm (de economische crisis) een vogel aan boord haalt, die werkelijk continu denkt de tweede kapitein te zijn op het schip ben je niet slim bezig. Zeker als je dat al ruimschoots van te voren weet. De Nederlandse kiezer ziet kennelijk nog niet, dat daarmee de 1e kapitein, die deze keuze maakte, ook ongeschikt is. Het lijkt er zelfs op, dat ze deze beste brave man (zijn in het algemeen goed verdienende achterban heeft echt nog niet veel ingeleverd) nog een keer een kans willen geven op 12 september. 

Ondertussen gaat het leven in ons kleine kikkerlandje gewoon verder en dus:

"van de zotte"

• Huizenkopers blijven net zo lang wachten totdat er een besluit wordt genomen over de toekomst van de hypotheek in de komende dertig jaar. De economie komt door deze besluiteloosheid en onduidelijkheid over de toekomst bijna volledig tot stilstand. Beter een waardeloos besluit als geen besluit, zou het motto dan ook moeten worden van ons nieuwe kabinet. Als er maar zekerheid komt op dit gebied. Dat een bepaalde partij ook nog eens halsstarrig blijft vasthouden aan hypotheekaftrek voor woningen van b.v. € 1 miljoen of meer is in crisistijden helemaal ongelooflijk. Dat luxe (inkomen en bezittingen boven een nader te bepalen niveau) op welke wijze dan ook met belastinggeld worden gefinancierd is eigenlijk "van de zotte" zou Klukkluk zeggen. Geen duidelijkheid op korte termijn zal gewoon betekenen, dat de prijzen verder blijven dalen totdat ongeveer kostprijsniveau is bereikt (Actuele bouwkosten woning met correctie grondprijs overheid, die op dit moment eveneens veel te hoog is).
• De werknemer vertikt het nog om voor een andere baan te kiezen met eerst een tijdelijk contract, want thuis zijn er wel de kindermondjes die dagelijks gevuld moeten worden. Veel te riskant dus om te switchen. Gek hoe een rechtsstaat in korte tijd kan veranderen. In de jaren tachtig was het juist toppunt van logica en tekst in alle personeelsbeleidboekjes, dat bij sollicitatie een vaste baan werd aangeboden. Argument: de werknemer is immers de zwakkere partij met vaak een gezin en de werkgever in het algemeen de sterkere partij. 
• De werkgevers snijden de economie trouwens de pas af met hun tijdelijke contractenbeleid. De werknemer die b.v. graag een woning wil kopen kan geen woning kopen. De bank weigert meestal een hypotheek indien er geen sprake is van een vast inkomen op lange termijn. 
• Pensioen:   Met grote tegenzin wordt er straks door velen twee jaar langer gewerkt. In hoeverre dit komt door het afromen van de pensioenvermogens door onze overheid (compensatie: lagere directe belastingen) in de jaren negentig zal nooit duidelijk worden.
• Ontslagbescherming: de huidige regeling voldeed alleszins redelijk en tot stand gekomen na jarenlang gesteggel tussen werknemers, werkgevers, vakbonden en overheid. Natuurlijk waren er af en toe geluksvogels met direct een andere baan en ook nog eens een, soms ruime, ontslaguitkering. De regels en gemaakte  afspraken waren bestemd voor de zwakkeren onder ons, die minder kansen hadden (opleiding / leeftijd) en daarom extra beschermd dienen te worden. Iemand, die met een dreigende korting op uitkering en onder grote tijdsdruk gaat solliciteren staat stijf van de stress en dat betekent meestal ook een slecht sollicitatiegesprek. Onder druk van onze rechterlijke macht, de crisis, de komende verkiezingen en gezond verstand zal de geplande verandering mogelijk toch nog weer worden heroverwogen.
• In de zorg wordt de mens langzaam aan een nummer en financiële kostenpost en mag de hulp met de chronometer in de hand telkens proberen nieuwe records te boeken bij de sok-aantrek, wassen en het uitje van het jaar. De thuiszorgmedewerkers zijn inmiddels de topatleten van Nederland. Vanzelfsprekend is een dagelijkse wandeling al lang als overbodige en extreme uitwas geschrapt.   En natuurlijk, er is nog genoeg ruimte om verder te bezuinigen, want b.v. onze ouderenzorg is 3x duurder dan in Duitsland of Frankrijk, aldus onze Minister van Volksgezondheid. In hoeverre hier appels met peren worden vergeleken is mij onbekend. Verspild wordt er echter ook en meer efficiency op dit gebied is natuurlijk altijd te adviseren. Desondanks is een ziekenhuis, maar ook universiteit een enorme constante economische factor voor een regio en vaak een grote motor voor de werkverschaffing in het algemeen. 
• En zo kunnen we nog even doorgaan. Het onderwijs, de regionale overheidsstructuur, milieu, defensie kennen allemaal vele sudderende problemen, die niet of nauwelijks zijn opgelost.

Toch zijn bovenstaande onderwerpen de gevolgen van onze eigen (vroegere) democratische keuzes. In hoeverre dat de juiste is geweest, laat  ik aan de lezer en komende kiezer over. Ik hoop en elk geval, dat er straks een team staat met oog voor de menselijke maat, milieu, gezonde financiën en die het geloof in de toekomst weer laat opleven.