Even naar Zevenaar - update

Omlandia C1 Pinkstertoernooi

Vlak na aankomst. Op de foto Kevin, Robert, Jeffrey  Hoeksema,  Nick,  Ricardo en Jinne  (rug)

Geen leven na Zevenaar zou ook de titel kunnen zijn. Een aanslag op je fysieke en mentale gestel is het wel zo'n weekendje weg met de jeugd. De zorgvuldig opgebouwde conditie lijkt in één dag te worden gereduceerd tot nul, maar uw blogger en gelukkig ook onze jeugd en begeleiding hebben zich er kranig doorheen weten te slaan. Een impressie.

Een snel verslag op de website van de organisatie ontbreekt nog steeds, maar vele foto's zijn te vinden op: http://www.svdcs.nl/albums 

Vrijdagavond / nacht

Vrijdagmiddag vijf uur werden we uitgezwaaid door vele ouders en grootouders onder een strak blauwe hemel. Op weg naar Zevenaar (vlakbij Arnhem) waar een internationaal Pinkstertoernooi op de agenda stond. Het verkeer zat mee ondanks de talloze vakantiegangers en na ruim twee uur werd de bestemming zonder problemen bereikt.

 In Zevenaar aangekomen werden we hartelijk ontvangen door de organisatie. Op het voor de clubs bestemde kampeerveld stonden 17 (!) circustenten en 3 grote vrachtwagentrailers klaar om 19 voetbalclubs met begeleiding te herbergen.

Omlandia C1-tent1

Vermoedelijk al gauw zo'n 400 personen dus en het moet gezegd worden dat de organisatie een groot compliment verdient voor de wijze waarop dit toernooi is georganiseerd. En dat al voor de 16e keer. Dat is echt een gigantische hoeveelheid werk en kost een enorme hoeveelheid tijd. Dit alleen al in de maanden van voorbereiding en dit allemaal door vrijwilligers, vele vrijwilligers. Vanzelfsprekend heb je ook tientallen sponsoren nodig om het succes compleet te maken. 

Jinne, Ellen en Jeffrey Runhart, coach Jaap, Kevin en Robert

Alle maaltijden (ontbijt, lunch en avondeten) waren goed verzorgd, er waren overal genoeg aanspreekpunten, er was een strak wedstrijdschema en ga zo maar door. Wat het toernooi in dergelijke omstandigheden direct al tot een succes maakt is droog weer. Als er vervolgens ook nog eens een zonnetje en bijna ideale temperaturen bijkomen dan is het nagenoeg perfect. En dat was het dus ook. En dan hebben we Geert nog. Hij regelt werkelijk alles. Hij kreeg het gedaan dat Omlandia als enige eliteclub twee tenten toegewezen kreeg. Geen lepeltje - lepeltje dus op de vierkante centimeter met z'n allen. Dat zou ook zijn charme gehad hebben, maar of er om getreurd is, weet ik niet.

Onze "bloedjes", lepeltje-lepeltje

  

Fantastische omstandigheden dus. Alleen voor oude bloggers werd het geluidsniveau van de alom aanwezige muziekinstallaties haast te veel. Maar ja, zo gaat dat met oude bloggers. Wat er gebeurt als het terrein een stuk vochtiger wordt, laat zich raden. Je houdt van kamperen of niet.

Graveren

Op de vrijdagavond is het natuurlijk feest en lang gezellig. Ook een gesprekje met de organisatie. Ze konden alvast wel de naam van de toernooiwinnaar in de beker graveren, want dat kon er maar één zijn. Omlandia C1 natuurlijk. Zo gezegd, zo gedaan. Wat kun je soms een onzin uitkramen.

Het gezamenlijke ontbijt

 Natuurlijk is het veel te lang gezellig als je weet, dat je de volgende dag om half elf op het veld moet staan. Geen punt volgens onze eigenwijze jeugd en begeleiding, die vrolijk doorgaat tot twee uur of drie uur 's nachts met grappen, grollen en de bijkomende geluidsniveaus. De "oudere" volwassenen willen maar één ding. Rust. En dat kregen we dus ook, zelfs vier uur lang. De eerste jeugd van een ander team trapte namelijk al weer ver voor zes uur 's ochtends (!) het eerste balletje. Na deze zware nacht was het opstaan geblazen en te proberen tussen acht en negen uur iedereen aan het ontbijt te krijgen. 

Zaterdag

Onze regelaar Geert met Appie, nu vrienden voor het  leven

Om half elf de start van het toernooi. Verdoofd en met veel starende ogen bewegen een kleine 500 personen zich naar de drie voetbalvelden. Omlandia treedt aan tegen Odijk uit de provincie Utrecht en geeft direct haar visitekaartje af. In de 22 minuten durende wedstrijd wordt de tegenstander, die geen enkele kans kreeg, onder de voet gelopen. 11 kansen resulteerden in 4 doelpunten. 2 keer Melvin Bakkelo en twee keer Jeffrey Runhart betekende een winst met 4-0.

Dan is het toch jammer, dat je niet meer informatie over de deelnemende ploegen hebt. Natuurlijk kun je dat opsporen op de websites van de tegenstanders, maar aan het eind van het seizoen geloof je het even wel.

In wedstrijd nummer twee kreeg Omlandia eigenlijk voetballes. Achteraf bleek het de beste ploeg te zijn, die  echter niet de toernooiwinnaar werd. Nieuwland (Amersfoort) heette de tegenstander en deze club beschikte over een wervelende voorhoede. Onze verdediging, toch niet de minste, kreeg een spervuur aan aanvallen over zich heen. Ons middenveld kreeg geen enkele kans om de bal vast te houden of in de richting van de voorhoede te transporteren. Was dat gelukt dan zou misschien onze gevaarlijke voorhoede in stelling gebracht kunnen worden, maar het was vechten tegen de bierkaai.  De vierde kans voor Nieuwland betekende 0-1. Halverwege kwamen we toch nog één keer aan de overkant, het was zelfs een kansrijke situatie voor Ricardo van Coevorden, maar het leverde slechts een corner op. In de slotminuten werd het tot overmaat van ramp zelfs nog 0-2.

Erger was de mentale dreun, die aan onze middenvelders werd uitgedeeld. Een hele competitie het spel bepalend, maar door een fel, snel en agressief storende tegenstander er totaal niet aan te pas komend. Was deze wedstrijd maar later gepland, was later mijn gedachte. Zo ook wedstrijd nummer drie.

Duitsland

Viktoria Gesmold was de volgende tegenstander. Waarom een bepaald land soms wat minder sportieve gevoelens oproept, is mij een raadsel. Eigenlijk is er niets mooiers dan met andere nationaliteiten te proberen een goed contact op te bouwen (zie ook hun reactie onderaan). Deze wedstrijd was misschien wel de meest cruciale van dit toernooi. Omlandia was technisch op zijn minst gelijkwaardig aan deze club, maar deze club voetbalde anders, namelijk op zijn Duits. Anders gezegd, ze probeerden koste wat het kost te winnen en hoe je dat doet is niet belangrijk als je het maar doet. De basisgedachte bij onze tegenstander was simpel. Een muur van verdedigers, bijzonder goede zelfs, zetten we voor onze keeper neer, we houden de nul vast en bij balbezit vliegen we naar voren. Resultaatvoetbal op en top en ook nog eens geoorloofd. Nog erger, ze hadden er succes mee.

Omlandia beschikt ook over een goede verdediging. Het gevolg was, dat het spel heen en weer golfde op het middenveld. Toch na 5 minuten een doorbraak van de Duitsers, het was de eerste en het was direct raak. Het was waarschijnlijkste het belangrijkste doelpunt van het toernooi van deze club. Omlandia kon voetballen wat ze wilden in de rest van de wedstrijd, maar elke bal richting voorhoede werd onderschept. Het enige wapenfeit was een corner en het lukte niet eenmaal een gaatje in de verdediging van de Duitsers te vinden. Als het Omlandia C1 gelukt was om deze tegenstander, de latere toernooiwinnaar, te verslaan of op een gelijkspel te houden was de eindklassering vermoedelijk heel anders geweest. Misschien verbeelding, maar staande bij de coach van de Duitsers had ik lichtelijk het gevoel, dat hij wel het nodige huiswerk vooraf had gedaan. Ik heb echt veel bezoekers uit Duitsland op mijn blog. Uitslag dus 0-1, klein maar dodelijk.

Klap op de vuurpijl

Omlandia C1 - DCS C1

Na deze tweede dreun was er mentaal iets geknakt bij Omlandia. Ze kregen de indruk dat alle tegenstanders van een andere planeet kwamen en de neergaande spiraal was een feit. De warmte eist zijn tol bij de verliezers, maar niet bij de winnaars. Wedstrijd nummer 4 was tegen het eerste team van onze gastheren DCS 1. (Door Combinatie Sterk) De uitslagen van hiervoor dreunden nog na en er stond een onherkenbaar Omlandia C1 op het veld.  Weer kwam het team in aanvallend opzicht er totaal niet meer aan te pas, maar weerden onze verdedigers zich als een leeuw. En weer dat ene, echte doelpunt van de tegenstander en dat betekende nog eens een 0-1 verlies. Een terechte overwinning, dat wel, maar het team was mentaal gebroken. DCS1 werd later derde.

Elk nadeel heeft zijn voordeel

Een spreuk van onze grote filosoof Johan Cruijff. Het team en ook de andere teams waren 's avonds zo uitzonderlijk moe, dat velen op zaterdagavond vroeg hun bed opzochten. Alleen de echte die-hards gingen door, maar het merendeel van jeugd en begeleiding ging een lange, redelijk rustige nacht tegemoet.

Dag 2

Lekker uitgerust staan de meesten op. Door toevallige omstandigheden bleek dus achteraf dat Omlandia C1 drie van de besten op rij als tegenstander had gehad en zelfs tegen de Duitse toernooiwinnaar goed tegenspel heeft geleverd. Toch, door de frusterende, kleine uitslagen en natuurlijk ook de goede tegenstand geloofde het team er niet meer in. Ook in de competitie is er natuurlijk niet of nauwelijks verloren en het was dus even wennen aan nederlagen. Zo gold dat ook voor coach Jaap en Geert, ze hadden het helemaal gehad. Het voorstel aan uw blogger om het coachen over te nemen werd dan ook in dank aanvaard. Een nieuwe uitdaging en nieuwe kansen. Hoe echter in zo'n korte tijd het team weer op de rails te krijgen? Door te winnen natuurlijk. Doelstelling werd dan ook: 4 wedstrijden, 12 punten. Er niet bij zeggend, hoe we deze punten verdeeld denken te krijgen.

De eerstvolgende club was SC Irene uit het Limburgse Tegelen. Laten we er kort over zijn, weer werd er kansloos verloren, 0-4. De doelstelling werd enigszins bijgesteld en het graveerwerk werd voor de vijfde keer door de organisatie gewijzigd.
Toen was het de beurt van AZ 2000 uit Arnhem. Dit waren onze tentburen, voetbaltechnisch niet bovenmatig en die bovendien tot ver in de tweede nacht wakker waren en uw blogger uit zijn slaap houdend.  Desondanks werd ook van deze club totaal onnodig met 0-2 verloren en toen leek het helemaal over en uit. Diverse spelers waren inmiddels echt aan het eind van hun krachten.

Succes

Zesde prijs

Dan de laatste twee wedstrijden. Aan de toernooiuitslagen te zien, moest dat toch echt te doen zijn. Dat bleek ook zo te zijn. In een nieuwe 3-4-3 opstelling kwam eindelijk weer het gebruikelijke wervelende spel weer te voorschijn. DCS 2 werd ondanks goed tegenspel met 0-3 opgerold en SV Loo met 0-4. In de laatste wedstrijd doelpunten van twee keer Melvin, Jeroen Brookman en Jurry de Boer.

Positief

Slechts drie overwinningen, maar wel overtuigende winsten. Kleine nederlagen tegen sommige toppers, welke wedstrijden jammergenoeg net even te vroeg op de agenda stonden. Een doelsaldo, die zelfs positief is namelijk 11-10.

En verder:

• Geleerd, dat snelheid van handelen ontzettend belangrijk is.
• Geleerd, dat snel combineren superbelangrijk is.
• Geleerd, dat optimaal posities bezetten belangrijk is.
• Geleerd, dat aanvallers continu alert moeten zijn en de afstand tot de verdediger groter moeten maken en dus continu in beweging moeten zijn.
• Geleerd, dat pressing en goed storen zelfs ons unieke C1- centrum compleet kan ontregelen.
• Geleerd, dat als het middenveld van de tegenstander onder controle is, dat de aanval vaak automatisch ook onder controle is.
• Geleerd, dat voor de echte beslissende punten er soms keihard en keihard, maar wel sportief, gewerkt moet worden.
• Geleerd, dat ook bij waardeloos en teleurstellend spel het team als team door moet blijven gaan. Samen!

Bedankt


Via de blog is een bedankje op zijn plaats aan allen, die dit mooie weekend hebben mogelijk gemaakt, voorbereid en hebben gesponsord.

Bezielende leiding en Sita

Ik noem de familie Runhart en de familie Chrysotome voor het regelen van vele hapjes, drankjes en andere nuttige dingen. Onze sponsor Happy Walker oftewel de familie Prenger voor de ijsjes en snacks. Geert Bakkelo voor al het goede papierwerk en organisatiewerk vooraf, alsmede de tweede tent, coach Jaap en weer Geert voor de bezielende leiding. En allen, die ik verder vergeten ben.

Nog een mededeling van onze Duitse vrienden: (nu vrienden voor het leven dus)

sind wieder zu Hause und sehr beeindruckt von Eurer Gastfreund-
schaft. Ein tolles Turnier bei FREUNDEN!!!
Ralf, Viktoria Gesmold