donderdag 16 juli 2015

Hardlopen - Piriformis syndroom en blessure

Afbeeldingsresultaat voor piriformis
Het beeste beentje voor de andere leggen en andersom
 (Pirformis-oefening)

Ergens begin november 2014 traden de eerste verschijnselen op bij het hardlopen. In de laatste kilometers van een trainingsrondje van 8 - 10 kilomer plotseling een toename van een zeurende pijn in de bilstreek. 'Het zou de regen en de kou wel zijn', denk je in eerste instantie. Dus het maar even wat rustiger aandoen was mijn eigen advies.

In eerste instantie leek het telkens vrij snel weer over te zijn, maar ergens half november nam het ernstiger vormen aan. Totaal geen pijn in de rustperiode veranderde binnen 3 stappen bij het begin van een nieuwe hardlooptraining in een felle stekende pijn op dezelfde plek.

Ik was niet meer in staat te rennen. Na een kleine 50 jaar kwam de hardloopmachine plotsklaps piepend en knarsend tot stilstand. Wat nu?

Een dokter bezoeken doen we in onze familie nagenoeg niet. Gewoon wat rust, een aspirientje, internet even raadplegen en het gaat meestal wel weer over. Zo niet dit keer. Via een internet-test ging het al vrij snel richting het mij totaal onbekende spiertje, de Piriformis (peervormige spier).

Alle verschijnselen, zeurende pijn in de bilstreek, uitstralend naar bovenbeen, tintelingen in de tenen etc. gingen richting het Piriformis-syndroom. De spier zou bekneld zitten tussen andere spierbundels en dat heeft o.a. dit soort gevolgen. 


De mogelijke oorzaken: een zware val op de bil ( ja, meer dan een jaar eerder), langdurig zittend kantoorwerk achter de pc (ook van toepassing), verkeerde houding (zou kunnen, want al regelmatig eens door de rug gegaan) en scheve wervels etc. 

De internetadviezen zijn divers wanneer een oplossing wordt gezocht. Dus toch maar eens sportarts Jannes Nijboer bezocht. Volgens hem was ik een atypisch geval ('Dat verbaast me niets', zullen velen direct denken), maar zo'n opmerking helpt natuurlijk niet veel.

Het advies: Eerst maar eens wat fysiotherapie doen, iets rustiger aan doen en verschillende rek- en strekoefeningen. Ook op internet staan een aantal goede instructieoefeningen in woord en in beeld. Het liep inmiddels tegen Kerst en na twee keer fysiotherapie ging het al wat beter en de behandeling werd eerst weer gestopt.

Acht maanden later

De blessure bleef echter toch vanaf januari 2015 op de achtergrond aanwezig. Wel in veel lichtere mate, maar duidelijk was hij voelbaar.
Ook de inmiddels weer opgepakte hardlooptraining (frequentie van 3 naar 2) ging een stuk langzamer. De kilometertijd ging van gemiddeld 4,12 naar 4,25-4,30 en soms nog langzamer tot zelfs bijna 5 minuten. En je wordt iets zwaarder door het minder en langzamer bewegen. Ook dat nog dus.

't Is winter, alles gaat dan wat langzamer en dus accepteerde je het voorlopig. Met de loop der tijd gaat toch meestal alles gewoon weer over is de ervaring. Ook de zomer is met talloze andere sporten (zwemmen, fietsen en tuin) een goede trainer vanwege de diverse soorten beweging, hoop je.

Dat is echter dit keer niet het geval. We zijn inmiddels al bijna acht maand verder en de latente, licht zeurende pijn op de achtergrond is er nog altijd. Op een oprisping na blijven de kilometertijden ook nog steeds op het belangrijk lagere niveau als voorheen. Ik weet, dat ik desondanks niet mag klagen als je het vergelijkt met je leeftijdgenoten, maar dat terzijde. Het is wel de zeurende pijn die het plezier in het rennen belangrijk doet afnemen, maar ook dat lijkt langzamerhand enigszins te wennen. 

Dat je wat langzamer wordt naarmate je wat ouder wordt, is dus nog enigszins acceptabel. Dat de blessure niet echt over lijkt te gaan is haast onacceptabel. Acupunctuur is nu nog een laatste optie, een plaatselijke spuit in de bilstreek, de geadviseerde oefeningen verhogen in frequentie en meer bewegen op kantoor.

Het is nu juli 2015. Nog steeds heb ik hoop op spontaan natuurlijk herstel en begin daarom eerst maar eens weer met het verhogen van het aantal geadviseerde oefeningen. Ben benieuwd of het ooit verbeterd.

Een rotblessure is het in elk geval.








2 opmerkingen:

  1. mijn situatie/verhaal lijkt 100% op het jouwe. Had verschrikkelijk pijn in bilstreek en been. Heb weken niet in bed kunnen liggen. Na een tijd niet lopen maar fietsen weer rustig opgebouwd. Kan alleen rustig, veel langzamer lopen, en nu komt het desondanks weer terug... Ontzettend veel oefeningen geprobeerd: de meeste maken het erger.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Van mijn kant positief nieuws. De blessure is langzaam aan verdwenen. Ik ben geen medicus van nature, maar mijn gevoel zegt, dat de blessure mogelijk te maken heeft met veranderingen in lichaam en gestel op een bepaalde leeftijd. Het is nu zeven jaar later en ik (65) ren, weliswaar een stuk langzamer, wekelijks zonder pijn nog 2x. Dit naast zwemmen in de zomermaanden, racefiets, tuinwerk en ochtendgymnastiek. Gewoon doorgaan met bewegen, maar accepteren dat 'jonge' tijden niet terugkomen.

    BeantwoordenVerwijderen

Effectiever Omlandia 1 trekt weer winst tegen Middelstum over de streep

Omlandia's wit-blauw tegen Middelstums blauw-wit Zaterdag 23 maart. Een frisse dag met wat regen- en hagelbuien en een stevige wind zorg...