Ooit kreeg ik op een verjaardag twee linkerhandschoenen. Nietsvermoedend trok ik ze aan. Beter gezegd: ik probeerde ze aan te trekken dus. Het bleek namelijk een beetje lastig te zijn. Even later ging het lichtje in de hersenpan aan en was de boodschap overgekomen.
Over lichtje gesproken. Onlangs begaf de lamp in de hal van mijn moeder het. Op een doordeweekse avond was ik even op bezoek. 'O, die vervang ik wel even.', zei ik. Mijn moeder zei, dat het een lastige lamp was. Ze adviseerde te wachten tot het dag was met beter zicht en dat het geen haast had.
De lezer begrijpt het misschien al. Ik heb een verstandige moeder en daarnaast kende ze me natuurlijk al een poosje. Het was een welgemeend en goedbedoeld advies.