donderdag 5 juli 2012

Doodsverachting - de "Tour van Ten Boer"

Stadsweg
Tour de France. Op het moment dat dit woord in onze jeugd de kranten, radio en in mindere mate de televisie beheerste, werd de jeugd van Ten Boer ook door het virus aangetast. Een enkeling had een racefiets of iets wat daar voor door moest gaan. De meesten gewoon hun schoolfiets. Het autoverkeer eind jaren zestig, beginjaren zeventig in Ten Boer lag vermoedelijk een factor 100 lager dan in 2012. Maar vrijwel dagelijks stonden er in Ten Boer onze eigen tijdritten op het programma en wel in het centrum van het dorp!

De bekendste rondjes waren: (doe het a.u.b. niet meer na, maar ga naar de ijsbaan)

 1. "Stadsweg-H.Westerstraat-Wigboldstraat-Stadsweg",
 2. "Gaykingastraat-Burg.Triezenbergstr.-Valckestr.-Gaykingastraat" en
 3.  vanaf de Gaykingastraat een rondje "Dijkshorn".

 's Middags in het zwembad, luisterend naar de transistorradio, had motorpresentator Theo Koomen de dagelijkse Touretappe al weer superspannend verslagen via vele "tourflitsen". Ook van het groeien van gras had deze te vroeg overleden presentator nog een spannend verhaal kunnen maken, vermoed ik.
 Zijn motto: de luisteraar ziet toch niet wat er gebeurt, dus de ontsnappingen, achtervolgingen en afdalingen waren altijd spectaculair en vooral spannend. Of dat de werkelijkheid was, maakte toch ook weer niet zoveel uit.

's Avonds gingen wij meestal los. Zelden tegen elkaar, maar meestal gewoon tijdrijden. Rondje "Stadsweg" begon de eerste jaren met een tijd van zo'n 1min 15 over circa 550 m en "Gaykingastraat" met 1.30 over 700 m. "Dijkshorn" kon in ruim 7 minuten gerond worden.

Jaar na jaar werd onze zomervakantie zo gevuld. Elk jaar werden de tijden tot mijn verbazing sneller. Elk jaar dacht je, dat de benen toch echt niet sneller in het rond konden en dat betekende in je ogen, dat ook een snellere tjd niet mogelijk zou moeten zijn. En elk jaar was niet uw blogger de snelste wat natuurlijk wel het streven was, maar meestal mensen als Jan Velting en de groenteboer-Dijkstra-boys. Als je de echte Tour wilde winnen, moesten toch eerst deze jongens nog even gepasseerd worden.

 Binnen de minuut rondde Jan Velting als eerste de "Stadsweg" en later zelfs uitkomend op een kleine 54 seconden. "Gaykingastraat" staat in mijn herinnering op zo'n 1.07 min. als snelste tijd. Dat sommige jongens al ouder waren, elk jaar sterker werden en alleen daarom al op fysieke voorsprong en dus winst stonden, werd pas later als een moeilijk te accepteren feit onder ogen gezien.

Doodsverachting
Anno 2012. Wielrennen in Ten Boer

Met ware doodsverachting werd door ons allen destijds, zeg maar 1966-1973, de bochten genomen. Natuurlijk was er de mogelijkheid van een tegemoetkomende auto. Wij vertrouwden echter allemaal op ons geweldige reactievermogen en natuurlijk de superbe stuurmanskunst. Eigenlijk een wonder, dat er nooit een ongeluk is gebeurd. Ik kon er elk jaar weer van genieten, maar dan is het opeens toch voorbij en gaat het leven zelfs gewoon verder.


Individuele wedstrijden


Het was destijds om de haverklap wedstrijden voor de persoonlijke eer. Het was wielrennen, zwemmen of sprintjes trekken op allerlei gebied en altijd werd er een wedstrijd van gemaakt. Aan de Sportrecreade deed veel jeugd mee, maar in de beginjaren waren het ook echte "Olympische Spelen" met talloze atletiekonderdelen.

Gek dat je dat (individuele wedstrijden als spel) nu zelden meer ziet bij onze jeugd. Natuurlijk kan het niet meer op de openbare weg, maar je ziet het ook niet of slechts zelden op de sportvelden en speelterreinen. Wie zie je nog in een hoge boom klimmen? Wie kan het verste onder water zwemmen? Kunnen en willen ze niet meer. Of heb ik het mis?


Leren knokken
 Wel in teamverband een "partijtje" spelen, maar proberen ergens in je eentje de beste ergens in te zijn zie je nog maar zelden. Toch leer je er van te knokken, op bepaalde momenten over een grens heen gaan. Door te gaan op momenten, dat je denkt dat je niet meer kunt. Het kan op zijn tijd echt geen kwaad. Je zult in de gewone maatschappij er voordeel van hebben als je het ook alleen weet op te knappen. In het beroepsleven sta je er vaak alleen voor en is het teamverband, zeker bij slecht nieuws, in het algemeen ver te zoeken.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Effectiever Omlandia 1 trekt weer winst tegen Middelstum over de streep

Omlandia's wit-blauw tegen Middelstums blauw-wit Zaterdag 23 maart. Een frisse dag met wat regen- en hagelbuien en een stevige wind zorg...